Το Inkulinati είναι το παιχνίδι με το οποίο κάνει ντεμπούτο, το πολωνικό στούντιο Yaza Games. Πρόκειται για ένα φιλόδοξο εγχείρημα που το έχουν μεταχειριστεί με αγάπη κι ενθουσιασμό. Καταλαβαίνω πως έχουν επιρροές από άλλα παιχνίδια του είδους όπως το Pentiment και το Slay the Spire, αλλά και από το κινηματογράφο, αφού η γραφή και το χιούμορ του “φωνάζει” Monty Pythons και ίσως South Park. Πολλά στοιχεία που ίσως δεν ταιριάζουν μεταξύ τους, σας βλέπω ξεκάθαρα να αναρωτιέστε. Πάμε οπότε να τα βάλουμε σε μία σειρά.

Αν θα μπορούσα για αρχή, να σας μεταφέρω με όσο πιο λίγα λόγια γίνεται, τι ακριβώς παιχνίδι είναι το Inkulinati, θα ήταν τα ακόλουθα: Πρόκειται για μία παρτίδα σκάκι, εμπλουτισμένη και εκσυγχρονισμένη με μηχανισμούς του σημερινού gaming. Πιο συγκεκριμένα εισάγει RPG και roguelike μηχανισμούς, σε ένα παιχνίδι που ο κύριος στόχος του είναι να προστατέψουμε τον βασιλιά.

Όλα αυτά λαμβάνουν χώρα σε ένα μεσαιωνικό και ζωγραφισμένο στο χέρι σκηνικό, που έρχονται στη ζωή μέσω της πένας σας διάφορα ζώα και πλάσματα. Οπότε έχουμε μεσαιωνικά ζώα με πανοπλία που έχουν για όπλα τους από σπαθιά μέχρι και τον…πισινό τους, (ένα αρκετά δυνατό μάλιστα όπλο!).

Οπτικά είναι εκεί που το παιχνίδι κατά τη γνώμη μου ξεχωρίζει αφού όπως ήδη προανέφερα το Inkulinati είναι ζωγραφισμένο στο χέρι και η παλέτα χρωμάτων που χρησιμοποιεί, είναι πραγματικά πανέμορφη. Πρόκειται για ένα από τα πιο ιδιαίτερα οπτικά παιχνίδια που ίσως δούμε μέσα στη χρονιά.

Το πιο αδύναμο στοιχείο του παιχνιδιού ίσως να βρίσκεται στον ήχο του. Δεν είναι απαραίτητα κακός όμως δεν είναι και ιδιαίτερος. Το soundtrack του μας μεταφέρει το medieval ύφος του όπως οφείλει και η κάθε κίνηση που λαμβάνει τόπο είναι σωστά συγχρονισμένη με τον ήχο. Παρόλα αυτά αισθανόμουν ότι άκουγα το ίδιο κομμάτι και μου έλειπαν οι στιγμές κορύφωσης της μουσικής κατά τα boss fights. Όταν παλεύουμε για παράδειγμα τον ίδιο τον Χάρο νομίζω ότι θα ταίριαζε κάτι πιο έντονο και συναρπαστικό αντί μίας άρπας.

Στο πρώτο του ημίωρο το παιχνίδι σε βομβαρδίζει ίσως με αρκετές πληροφορίες, ενδείξεις και όρους. Αν κάποιος δεν είναι εξοικειωμένος με το είδος, μπορεί να του φανούν πολλά και να χάσει το ενδιαφέρον του. Μοιάζει σαν κάποιον υπέρ του δέοντος ενθουσιώδη άνθρωπο να σας μιλάει για κάποιο πάθος του, χωρίς να σας δίνει τον χρόνο και τον αέρα να “χωνέψετε” τις πληροφορίες. Το παιχνίδι έχει όντως πολλές ωραίες ιδέες, θα μπορούσε όμως να τις εισάγει πιο μεθοδικά, όσο προχωράνε τα κεφάλαια για παράδειγμα αντί να βιαστεί να σε κάνει να τα μάθεις όλα σχεδόν μονομιάς.

Όσον αφορά το gameplay του, το Inkulinati είναι ένα καθαρά στρατηγικό παιχνίδι. Ένας βασικός πόρος του παιχνιδιού, είναι το μελάνι, που λειτουργεί σαν όριο για να επικαλεστούμε τους στρατιώτες μας, που το κόστος τους είναι ανάλογο με τις ιδιότητες τους. Είστε ο βασιλιάς του μελανιού, με το οποίο καλείτε τους ακόλουθους σας να πολεμήσουν και να θυσιαστούν για εσάς. Όπως ακριβώς και στο σκάκι, ο βασιλιάς μπορεί να κουνηθεί ελάχιστα. Έτσι συμβαίνει κι εδώ, μόνο που έχουμε επιπλέον ιδιότητες, όπως για παράδειγμα να μετακινήσουμε κάτι στην πίστα ή να παρέμβουμε για να σταματήσουμε τον γύρο κάποιου αντιπάλου.

Οι ιδιότητες είναι γενικά αρκετές και τις αποκτάμε είτε αγοράζοντας τες είτε σαν ανταμοιβή μετά από τις μάχες. Το ίδιο ισχύει και με τους ακόλουθους που έχουμε. Παρόλα αυτά πρέπει να προσαρμόζουμε την τακτική μας πριν από κάθε μάχη, καθώς έχουμε όριο στους πόρους που μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε. Εδώ έρχεται και να προστεθεί ένας ακόμα μηχανισμός, αυτός της “βαρεμάρας”. Ζωγραφίζοντας πολλές φορές τον ίδιο ακόλουθο τον κάνει να κοστίζει παραπάνω για να τον χρησιμοποιήσουμε, κάτι που κάνει τον παίχτη επίσης να προσαρμόσει τη στρατηγική του.

Γράφοντάς παραπάνω ώρες στο παιχνίδι, γίνεται ολοένα πιο εθιστικό καθώς καταλαβαίνεις καλύτερα τους μηχανισμούς και επενδύεις παραπάνω στις στρατηγικές του. Το να σε βάζει σε σκέψεις πριν αλλά και κατά τη διάρκεια κάθε μάχης να τροποποιήσεις τη στρατηγική σου είναι κάτι που εκτιμώ από τον τίτλο αφού γίνεται σωστά. Δεν μπορείς να επιμείνεις σε μία στρατηγική καθώς η κάθε πίστα έχει τις δικές της ιδιαιτερότητες και κάθε αντίπαλος βασιλιάς τη δική του στρατηγική, μερικές φορές πιο επιθετική και άλλες φορές πιο αμυντική. Το Inkulinati, κρατάει τον παίχτη συνέχεια σε μία εγρήγορση να προστατέψει το βασιλιά του, κάτι που σημαίνει πως το παιχνίδι δε θα μας επιτρέψει ποτέ να νιώσουμε ασφαλείς.

Για χάρτη χρησιμοποιεί έναν πάπυρο, στον οποίο κινούμαστε παρόμοια όπως στο Slay The Spire, διαλέγοντας κατεύθυνση μέχρι να καταλήξουμε στο τελευταίο boss του κεφαλαίου. Κάθε μάχη είναι turn based και συνήθως διαρκεί μερικά λεπτά. Στο τέλος αυτής υπάρχουν ανταμοιβές όπως το prestige που παίζει ρόλο στις διαπραγματεύσεις με τους εμπόρους, χρήματα για την αγορά ακολούθων και πόρων αλλά και να επιστρατεύσουμε έναν νέο από τους τρεις διαθέσιμους ακόλουθους.

Το παιχνίδι δεν ακολουθεί κάποια ιδιαίτερη ιστορία παρόλα αυτά υπάρχουν συνήθως μικροί διάλογοι πριν από κάθε μάχη που προσθέτουν παραπάνω χαρακτήρα και διαμορφώνουν ακόμα παραπάνω την ταυτότητα του παιχνιδιού.

Κάθε διάλογος περιέχει αρκετή δόση χιούμορ, το οποίο θυμίζει σε αρκετές περιπτώσεις αυτό των Monty Pythons. Δε φοβάται καθόλου να τσαλακωθεί παρόλα αυτά, δεν είναι επιτηδευμένο και δεν προσπαθεί να μας κάνει με το ζόρι να γελάσουμε.

Ο τίτλος δοκιμάστηκε σε Nintendo Switch, σε docked αλλά και σε handheld mode. Χωρίς να φαίνεται ιδιαίτερα απαιτητικό παιχνίδι, το Inkulinati τρέχει αψεγάδιαστα και στα δύο modes. Χρειάστηκε περίπου εφτά ώρες να ολοκληρωθεί το πρώτο playthrough ενώ δε συνάντησα κάποιο bug. Μάλιστα έπειτα από επικοινωνία με τους developers, μας ενημέρωσαν πως θα προσέξουν κι άλλο το παιχνίδι, καθώς θα έρθει με day one update για να το ωραιοποιήσουν ακόμα παραπάνω.

Η φύση του Nintendo Switch είναι κομμένη και ραμμένη για το Inkulinati αφού είναι τίτλος που ενδείκνυται για μικρά sessions. Αν έχετε για παράδειγμα 10 λεπτά διαθέσιμα μπορείτε άνετα να ανοίξετε τη κονσόλα και να παίξετε μια με δύο μάχες και να το αφήσετε ως έχει.

Προσωπικά είναι ένα παιχνίδι που πέρασα αρκετές ώρες ευχάριστα και δεν έχω σκοπό να το αφήσω ακόμα. Συνεχίζω να ξεκλειδώνω και να ανακαλύπτω καινούρια πράγματα. Οι ιδιαίτεροι διάλογοι του σε συνδυασμό με το ακόμα πιο ιδιαίτερο εικαστικό του και το συναρπαστικό gameplay είναι μία συνταγή που δε με έχει κάνει ακόμα να το χορτάσω.

Αν κάποιος είναι φαν των strategy roguelike παιχνιδιών, αξίζει σίγουρα να του δώσει μια ευκαιρία. Η τιμή του δεν είναι απαγορευτική επίσης, καθώς μέχρι σήμερα η κανονική του τιμή είναι στα 25 ευρώ.

To Bossfight.gr ευχαριστεί θερμά την εκδότρια εταιρεία που μας παραχώρησε το παιχνίδι για τις ανάγκες του Review.

Περισσότερα σαν αυτό…

Slay the Spire

Griftlands

Pentiment

Shotgun King: The Final Checkmate

Πληροφορίες

Είδος: Turn-Based Strategy
Developer: Yaza Games
Publisher: Daedalic Entertainment
Πλατφόρμες: PlayStation 4, PlayStation 5, Xbox One, Xbox Series, Nintendo Switch, PC
Tested on: Nintendo Switch OLED
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 22 Φεβρουαρίου
PEGI: 18 (Mild Violence)
Links: Website,Twitter,Steam Page,PlayStation Store,Xbox Store,Nintendo eShop