To Cavern of Dreams είναι ένα 3D platformer με την απόλυτη αισθητική των 90s. Δημιουργός του είναι ένα μικρό indie studio, το Bynine Studio, το οποίο και αποτελείται από μόλις ένα άτομο. Υπεύθυνη εταιρία για τη κυκλοφορία του είναι η Super Rare Games. Πρόκειται επίσης για το πρώτο παιχνίδι που κυκλοφορεί το studio. Είναι ένα σχετικά σύντομο παιχνίδι και στοχεύει να σας περάσει από τη χρονοπύλη των 90s και να σας καθίσει αναπαυτικά στο τραπέζι της νοσταλγίας για μερικές ξέγνοιαστες και νοσταλγικές ώρες.

Σε προσωπικό επίπεδο όταν πρωτοείδα το Cavern of Dreams κατάλαβα αμέσως πως το παιχνίδι φώναζε το όνομα μου. Αισθητική 90s, χαριτωμένα γραφικά και το ύφος του ήταν σαν να βλέπω παραμύθι. Το ήθελα αμέσως στα χέρια μου και πλέον, έχοντας περάσει αρκετές ώρες με το παιχνίδι, είμαι έτοιμος να σας παραθέσω αναλυτικά όλες τις σκέψεις μου για το παιχνίδι.

Στο Cavern of Dreams έχουμε το ρόλο του Fynn, ένα γλυκύτατο μικρό δρακάκι, που έχει ένα και μοναδικό σκοπό: να μαζέψει όλα τα χαμένα αδέρφια του που ακόμα δεν έχουν εκκολαφτεί από το αυγό τους. Οι διάλογοι μέσα στο παιχνίδι είναι πραγματικά λιγοστοί και ως επί το πλείστον υπάρχουν μικρές προτάσεις. Ο τίτλος αρέσκεται στο να αφήνει τα πράγματα λίγο στη φαντασία του παίκτη και να του δίνει πρωτοβουλίες. Λιγοστοί είναι επίσης και οι NPCs, που κι αυτοί με τη σειρά τους προσθέτουν μία επιπλέον αλληλεπίδραση με τον κόσμο, για να μας παραδώσουν κυρίως ένα μικρό task ή να ζητήσουν τη πολύτιμη βοήθεια μας.

Γενικά στον κόσμο λείπει μία μικρή ζωντάνια που ανά τακτά σημεία μοιάζει κάπως άδειος. Ο σημαντικότερος NPC χαρακτήρας στο παιχνίδι είναι μια αινιγματική φιγούρα, η Sage την οποία και γνωρίζουμε από τα πρώτα κιόλας δευτερόλεπτα του παιχνιδιού. Έχει τον διπλό ρόλο του tutorial και του progress. Με πιο απλά λόγια δηλαδή, είναι εκεί από την αρχή για να μας μάθει τους πρώτους μηχανισμούς του παιχνιδιού, καθώς επίσης όσο προχωράει το παιχνίδι και βρίσκουμε τα αδέλφια μας εκείνη μας χαρίζει νέες ιδιότητες βοηθώντας μας περαιτέρω στο παιχνίδι. Αν πρέπει να βαφτίσουμε αναγκαστικά κάποιον ως κακό της ιστορίας, αυτή θα ήταν σίγουρα η νυχτερίδα η οποία κι ευθύνεται για την απαγωγή των αυγών. Γενικά στο παιχνίδι πάντως απουσιάζει κάποια καθοδήγηση ή κάποιος χάρτης για να μας βοηθήσει στο πως πρέπει να κατευθυνθούμε, κάτι που ίσως μπορεί να προκαλέσει μπέρδεμα, καθώς υπήρχαν φορές που αναρωτήθηκα για το που πρέπει να πάω ή αν έχω αφήσει κάτι σημαντικό. Δε ζητάω από τα παιχνίδια μου σε καμία περίπτωση να με παίρνουν από το χέρι μέχρι τον τερματισμό, αλλά θέλω να γνωρίζω τουλάχιστον ότι δεν περιφέρομαι άσκοπα.

Όσο αφορά το gameplay του, το Cavern of Dreams είναι ένα αγνό 3D platformer στο ύφος του Super Mario 64 και του Banjo-Kazooie. Στο παιχνίδι δε θα συναντήσετε combat, καθώς επικεντρώνεται κυρίως στην περιήγηση και στο να “ψαχουλέψετε” τον κόσμο του. Αν είστε fan της αναζήτησης collectable, αυτό το παιχνίδι θα σας ανταμείψει με διάφορα easter egg αλλά και μερικές έξτρα ώρες περιεχομένου σε ένα κατά τα άλλα μικρό παιχνίδι. Η έλλειψη μάχης δε λογίζεται ως αρνητικό -σε προσωπικό τουλάχιστον επίπεδο- αλλά θα ήταν κάτι που σίγουρα θα πρέπει να ληφθεί στα υπόψιν.

Η περιπέτεια του Fynn απαρτίζεται από 4 βασικές πίστες και επικεντρώνεται στην πρόοδο μέσω επίλυσης γρίφων. Αυτό σημαίνει ότι για να προχωρήσετε περαιτέρω χρειάζεται να βρείτε όσο το δυνατόν περισσότερα αυγά. Θα αναγκαστείτε επίσης να κάνετε και back tracking αφού μερικά αυγά μπορείτε να τα ανακτήσετε μόνο με νέες δυνάμεις. Επειδή δεν είναι πολλές και θα ήταν άδικο να προχωρήσουμε σε spoiler, οπότε θα αρκεστώ στο να αναφέρω ότι είναι εργαλεία τα οποία σας βοηθάνε στην περιήγηση και το platforming.

Οι γρίφοι του παιχνιδιού ποικίλουν σε δυσκολία. Θα συναντήσετε μερικούς αρκετά εύκολους και μερικούς αρκετά δύσκολους, ίσως ακόμα και κάποιους που να μη βγάζουν ιδιαίτερο νόημα. Το αίσθημα της προόδου όμως, όταν αντιλαμβανόμουν το πως λειτουργεί ένας περίπλοκος γρίφος, ήταν αρκετά ικανοποιητικό.

Ο χειρισμός του Fynn σε γενικές γραμμές είναι αρκετά ευχάριστος. Ακολουθεί ικανοποιητικά τις εντολές του χειριστηρίου. H εμπειρία είναι άνετη και υπάρχουν ορισμένα διαστήματα στα οποία είναι και απολαυστική. Σίγουρα όπως κάθε άλλο platformer, έτσι κι εδώ θα χρειαστείτε λίγο χρόνο για να εξοικειωθείτε μαζί του. Όταν νιώσετε άνετα όμως είναι σίγουρο ότι θα προσπαθείτε τα πιο εξειδικευμένα άλματα και θα πειραματίζεστε αρκετά με τη μικρή φαρέτρα δυνάμεων που διαθέτει. Ο χειρισμός του σίγουρα επιβραβεύει τα πιο ικανά χέρια, καθώς ουκ ολίγες φορές θα χρειαστείτε να κάνετε λίγο πιο περίτεχνες και μεθοδικές κινήσεις, χωρίς να σημαίνει ότι σε λιγότερο ικανά χέρια ο Fynn θα “υποφέρει”, θα χρειαστεί όμως η επιστράτευση υπομονής και επιμονής.

Σαν κλασσικό παιχνίδι ωδής στα 90s, υιοθετεί και μερικά προβλήματα της εποχής. Το μεγαλύτερο που συνάντησα ήταν η κάμερα του. Για να δουλέψουν σωστά τα platformer, η βασική συνταγή πρέπει να περιέχει πολύ ομαλή κίνηση του χαρακτήρα σε συνδυασμό με τη σωστή λειτουργία της κάμερας. Εδώ λοιπόν έχουμε επιτυχία στο 50 τοις εκατό της συνταγής. Υπήρχαν πολλές φορές που δυσκολευόμουν να κινήσω την κάμερα στη γωνία που ήθελα, καθώς είτε εκείνη θα έμπαινε μέσα στα γραφικά είτε θα είχε γενικά τη δική της βούληση. Όλο αυτό έρχεται να προστεθεί σε ένα γενικά δύσκολο platforming ανά περιόδους, οπότε το θέμα της κάμερας με έκανε μία-δύο φορές σχετικά να πασχίζω.

Ένα άλλο κομμάτι που ίσως δυσκολέψει ή δυσαρεστήσει αρκετό κόσμο, είναι η έλλειψη ενός πιο λειτουργικού checkpoint συστήματος. Το Cavern of Dreams μπορεί να γίνει λίγο punishing, αφού σε περίπτωση που αστοχήσετε κάποιο άλμα μπορεί να σας φέρει αρκετά πίσω, αναγκάζοντας τον παίχτη να ξαναπεράσει τα ίδια δύσκολα εμπόδια ξανά μέχρι να φτάσει πάλι στο ίδιο σημείο. Υπήρχαν φορές που έπρεπε να επαναλάβω ένα σεβαστό μέρος της πίστας από την αρχή. Βέβαια, αυτό οφείλεται και στην ικανότητα του παίχτη και ίσως πιο συγκεκριμένα στα αντανακλαστικά του. Αν δεν υπήρχαν και τα δύσκολα σημεία στο παιχνίδι θα μιλάγαμε για ένα παιχνίδι κοντά στις δύο ώρες, οπότε η έξτρα πρόκληση στο παιχνίδι είναι σαφώς καλοδεχούμενη.

Στον ακουστικό τομέα το Cavern of Dreams μεταφέρει σωστά αυτό που έχει σαν στόχο. Το soundtrack του είναι αρκετά μελωδικό και χαρακτηριστικό. Είναι απαλό στο αυτί και περνάει λίγο πιο παιδικά ακούσματα, κάτι μεταξύ νανουρίσματος και παλαιών κουρδιστών παιχνιδιών, κάτι που ταιριάζει γάντι στο ύφος του παιχνιδιού. Αυτό συνδυάζεται με τους εξωτερικούς παράγοντες του παιχνιδιού, που στο παρασκήνιο ακούγονται κυρίως πουλιά να κελαηδάνε, ποτάμια να τρέχουν ή ακόμα και το φύσημα του αέρα, ανάλογα με την πίστα. Γενικά είναι μια ανάλαφρη ακουστική εμπειρία παρόμοια με το πυρήνα του gameplay του. Δε θέλει να σε κατακλίσει με πληροφορίες ούτε ακουστικά ούτε οπτικά.

Οπτικά λοιπόν το παιχνίδι πετυχαίνει απόλυτα τον σκοπό και το όραμα του. Όμορφη και χαριτωμένη παλέτα χρωμάτων, χοντροκομμένα πολυγωνικά γραφικά κι ένα πολύ όμορφο περιβάλλον, βγαλμένο κατευθείαν από το Nintendo 64. Αν επίσης θέλετε να μπείτε απόλυτα στο κλίμα της εποχής, το παιχνίδι δίνει την επιλογή να ενεργοποιήσετε ένα blur φίλτρο, κάνοντας το έτσι λίγο πιο θολό, παρόμοια με το στυλ και τις οθόνες του τότε.

Ο Fynn από την άλλη, είναι αρκετά καλοσχεδιασμένος και οι αντιδράσεις του όταν αλληλοεπιδρά με το περιβάλλον και άλλους χαρακτήρες τις βρήκα αξιολάτρευτες. Όταν χάνει θα κλαίει και στα άλματα του θα ζορίζεται. Σίγουρα έχει δεχτεί ένα μεγάλο μέρος αγάπης αν όχι το μεγαλύτερο αλλά το αξίζει και με το παραπάνω. Εξίσου καλοσχεδιασμένος είναι και ο κόσμος του παιχνιδιού. Οι NPC του αν και λιγοστοί, δεν υπάρχουν απλά, είναι όλοι ξεχωριστοί και ίσως και το highlight του κάθε κόσμου.

Τεχνικά το παιχνίδι έχει μηδενικές απαιτήσεις καθώς όλος ο χώρος που απαιτεί από τα συστήματα είναι λίγο πάνω από 200mb. Παρόλα αυτά δε συνάντησα κάποιο πρόβλημα ούτε σε μορφή bug ούτε σε μορφή framedrop. Οι χρόνοι φόρτωσης ήταν μικροί και η εναλλαγή μεταξύ των κόσμων ικανοποιητικά γρήγορη. Ο τίτλος δοκιμάστηκε σε Nintnedo Switch, τόσο σε handheld όσο και σε docked mode, όπου και στα δύο έτρεχε άψογα. Χωρίς να θέλω να αφαιρέσω το οτιδήποτε από κάποιο mode, το που θα ήταν καλύτερο να παιχτεί εξαρτάται αποκλειστικά στις προτιμήσεις του παίχτη.

Το Cavern of Dreams, είναι ένα παιχνίδι που με ένα playthrough με χόρτασε και πέρα του ότι δεν υπάρχει replayability, δε νομίζω ότι θα ήθελα να επιστρέψω σύντομα, καθώς θεωρώ πως ότι είχε να μου δώσει ή να μου περάσει το έκανε και μάλιστα με μεγάλη επιτυχία. Μου έξυσε τη νοσταλγία και μου ξύπνησε αναμνήσεις που είχαν από καιρό ξεχαστεί.

Συνοψίζοντας, η προσωπική μου εμπειρία με το Cavern of Dreams όπως πιθανώς έχετε καταλάβει, ήταν γενικά ανάμεικτη. Αυτά που κάνει καλά το παιχνίδι τα κάνει τέλεια. Πρόκειται για ένα love letter σε αυτή τη συγκεκριμένη εποχή των 90s, καθώς επίσης στην αθώα και αγνή νοσταλγία των κλασσικών αγαπημένων μας platformer, που μεγάλωσε όλη αυτή τη γενιά. Είναι μια σύντομη και γλυκιά περιπέτεια η οποία αποτυπώνει με επιτυχία την αισθητική και το συναίσθημα της εποχής σε ένα όμορφο πακέτο με χαριτωμένα γραφικά και διασκεδαστικό gameplay.

Δεν πιστεύω ότι υπάρχει καλύτερο μέρος να το στεγάσει από το Nintendo Switch. Υπήρχαν όμως φορές, που ένιωσα ότι λείπει κάτι, έστω και μικρής σημασίας ακόμα για να με καθηλώσει. Έφτανε αρκετές φορές κοντά, αλλά τα θέματα που συναντούσα στην κάμερα ή το αίσθημα του ότι είμαι λίγο αποσυντονισμένος με έβγαζαν από το επιθυμητό feeling που ήθελα τόσο πολύ να εισέλθω. Αν είστε κάποιος που θρέφει ακόμα αγάπη στα κλασσικά 3D platformer της χρυσής δεκαετίας του 90′ και δε σας ενοχλούν μερικές ατέλειες εδώ κι εκεί, τότε ο τίτλος αφορά ξεκάθαρα εσάς.