PlayStation 4ReviewsVideos

Ninja Gaiden: Master Collection – Review

Η σειρά Ninja Gaiden είναι μία από τις μακροβιότερες Ιαπωνικές σειρές στη βιομηχανία του gaming. Χρονολογείται από το 1988 και μετράει πάνω από 15 παιχνίδια και άπειρους φανατικούς παίκτες. Από τις απαρχές του θεωρούνταν μέχρι και πρόσφατα ως μία από τις δυσκολότερες σειρές εκεί έξω. Το Ninja Gaiden πέρασε και άγγιξε από όλες τις εποχές του gaming. Από τα Arcade από όπου και προέρχεται, σε οικιακές και φορητές αργότερα κονσόλες. Το 2004 και με σχεδόν 10 χρόνια απουσίας η σειρά επιστρέφει ανανεωμένη με 3D προοπτική και γραφικά.

Η σειρά γνώρισε μεγαλεία και κατά τη διάρκεια της νέας της πορείας. Το Ninja Gaiden: Master Collection φέρνει τα πρώτα παιχνίδια της 3D εποχής στις κονσόλες τρέχουσας γενιάς με βελτιώσεις. Δυστυχώς η συλλογή περιέχει τα Sigma ports των παιχνιδιών αυτών αφού οι πρωταρχικές εκδόσεις των Ninja Gaiden και Ninja Gaiden II δεν υπάρχουν πλέον, με τον πηγαίο κώδικα τους να έχουν χαθεί στο χρόνο. Η συλλογή περιέχει τρία παιχνίδια, τα Ninja Gaiden Sigma και Sigma 2 και το Ninja Gaiden 3: Razor’s Edge.

Δεν χρειάζεται να σταθούμε πάρα πολύ στο τι διακυβεύονται τα παιχνίδια της συλλογής αφού λίγο πολύ η ιστορία είναι η ίδια και στα τρία. Το Ninja Gaiden διαπραγματεύεται την ιστορία του Ryu Hayabusa, την κεφαλή της φατρίας του χωριού Hayabusa. Όλα τα παιχνίδια ξεκινούν από επιθέσεις στο χωριό της φατρίας και καταλήγουν με τον Ryu να σώζει τον κόσμο από ύψιστες απειλές. Ο Ryu θα ταξιδέψει σε όλο τον κόσμο για να προστατέψει τη πατρίδα του και θα τα βάλει με Θεούς και δαίμονες, θα περάσει δια πυρός και σιδήρου ενώ θα ανταμώσει με παλιές γνωριμίες, συμμάχους και θανάσιμους εχθρούς.

Αξίζει να σημειωθεί πως η σειρά συνδέεται με ακόμη μια σειρά των Koei Tecmo και Team Ninja, το Dead or Alive από όπου θα παρελάσουν μερικά γνώριμα πρόσωπα στα τρία παιχνίδια της συλλογής. Η πλοκή δεν έχει κάτι το αξιοσημείωτο και κλιμακώνεται με αργούς ρυθμούς, ωστόσο η αστείρευτη δράση είναι που μας ανταμείβει περισσότερο.

Ο τομέας του gameplay έχει καλές και κακές πτυχές. Αρχικά το gameplay ανάμεσα στα τρία παιχνίδια της συλλογής, μένει ωμό και αναλλοίωτο. Αυτό ναι μεν σημαίνει πως ο χειρισμός μένει ατόφιος αλλά σημαίνει επίσης πως οι ιδιότητες της κάμερας έχουν κολλήσει και αυτές στο παρελθόν, κάτι που δε βολεύει καθόλου ειδικά τους πιο ανειδίκευτους παίκτες αλλά και τους πιο έμπειρους. Η κάμερα είναι fixed πάνω στον Ryu και είναι δύσκολο να εστιάσει πάνω σε εχθρούς οι οποίοι ξεπετάγονται και επιτίθενται από κάθε πιθανή γωνία. Η κάμερα μπορεί να κεντράρει με το R1 ή το RB αλλά δε λειτουργεί το ίδιο καλά με μία ελεύθερη κάμερα και ειδικότερα σε στενούς χώρους δε βολεύει καθόλου.

Βρήκα πολλές φορές τον εαυτό μου να χάνει επειδή μπαίνοντας σε έναν διάδρομο με χτυπούσαν από μακριά εχθροί από σημεία που δε μπορούσα να δω. Αυτό φυσικά δε βοηθάει στη συνολική εμπειρία αλλά και στην πρόοδο που συνεπώς γίνεται ακόμη πιο δύσκολη από ότι είναι. Ίσως να ήταν εντάξει για τα ιδανικά των 00’s αλλά η αλήθεια είναι πως σήμερα αυτό το σύστημα δε δουλεύει. Τα πράγματα μετά το δεύτερο παιχνίδι της συλλογής βελτιώνονται κάπως με την εστίαση και τη θέση τη προοπτική της όμως ο χειρισμός της παραμένει το ίδιο βάναυσος. Αναμφισβήτητα η κάμερα είναι το πιο αδύναμο σημείο του Ninja Gaiden: Master Collection.

Σε γενικές γραμμές το gameplay μας ανταμείβει με ασταμάτητη δράση, satisfying αποκεφαλισμούς και διαμελισμούς και ένα πλουσιοπάροχο οπλοστάσιο με κάθε όπλο να παίζει με διαφορετικό τρόπο και δε θα κάνουν κανένα παίκτη να το βαρεθεί. Πέραν της κάμερας οι απαιτήσεις του παιχνιδιού είναι αρκετά υψηλές ακόμη και στη χαμηλότερη δυσκολία που προσφέρει. Υπάρχουν κάποια ζηλευτά mechanics τα οποία δύσκολα βλέπουμε σε μοντέρνα παιχνίδια. Είναι ωραία να επιστρέφεις στα παλιά αρκεί βέβαια να υπάρχουν κάποια όρια. Πέρα από την κάμερα ο χειρισμός αν και κάπως άβολος στέκεται μέχρι και σήμερα με λίγα όμως παράπονα εδώ και εκεί. Για παράδειγμα για κάποιον άγνωστο λόγο ο χειρισμός γίνεται ακόμη πιο “βαρύς” όταν το παιχνίδι μας αλλάζει χαρακτήρα για τις ανάγκες της πλοκής. Και στα τρία παιχνίδια υπάρχουν τμήματα που μπορούμε να παίξουμε ως Ayane, Rachel, Momiji και Kasumi από τη σειρά Dead or Alive όταν το παιχνίδι το απαιτεί αφού πλαισιώνουν τον Ryu στη περιπέτεια του.

Τέλος, δεν υπάρχει πουθενά επεξήγηση για τα objectives, ποιο μονοπάτι να ακολουθήσει ο Ryu ή πως να χρησιμοποιηθούν οι ειδικές ικανότητες του. Το μενού του παιχνιδιού είναι φτωχό και σε καμία περίπτωση δε λειτουργεί ως companion ενώ ταυτόχρονα δε μας δείχνει καν τις βασικές ρυθμίσεις του παιχνιδιού. Το θέμα της εστίασης του objective κάπως αλλάζει στο δεύτερο παιχνίδι αφού στο Ninja Gaiden Sigma 2 και το Razor’s Edge το ίδιο κουμπί που κεντράρει την κάμερα δείχνει στον Ryu το επόμενο του βήμα.

Η συλλογή έρχεται με όλα τα DLC κοστούμια για όλους τους χαρακτήρες που έχουν κυκλοφορήσει για τα παιχνίδια της τριλογίας αλλά μέχρι εκεί. Δυστυχώς δε φέρνει κάτι καινούργιο στο τραπέζι ή νέο επιπρόσθετο υλικό.

Με το χέρι στη καρδιά το Ninja Gaiden: Master Collection μετά βίας μπορεί να αποκαλεστεί remaster αφού περισσότερο με επανακυκλοφορία μοιάζει. Τα εφέ όπως οι κεραυνοί, οι φλόγες και τα particles της βροχής έχουν μείνει στη μοίρα τους, τα textures του έχουν απλά υποστεί ένα μικρό και μπακαλίστικο γυάλισμα. Ο φωτισμός πολύ απογοητευτικός και φαίνεται πως οι υπεύθυνοι δεν έδωσαν σημασία. Ακόμη και μία αλλαγή στις ρυθμίσεις φωτισμού προς τα πάνω ή προς τα κάτω κάνει το παιχνίδι πολύ φωτεινό ή σκοτεινό αντίστοιχα. Αντίθετα με τις προκαθορισμένες επιλογές υπάρχουν φορές που ο Ryu δε ξεχώριζε από τους αντιπάλους με σκουρόχρωμες φορεσιές και χανόταν στην μάχη.

Οι διαφορές ανάμεσα στα σκουρόχρωμα χρώματα είναι ελάχιστα μικρές. Είναι κατανοητό για έναν τίτλο από το 2007 όπως το Ninja Gaiden Sigma να έχει τις ατέλειες του όμως εδώ οι διαφορές είναι μηδαμινές. Όσο για τα opening και τα cinematic όπου υπάρχουν τα πράγματα είναι τραγικά αφού τα κλιπ μείναν απείραχτα. Τη κατάσταση στον οπτικοακουστικό τομέα σώζουν ίσως τα ηχητικά εφέ που θυμίζουν παλιές καλές ταινίες πολεμικών τεχνών αλλά και το Ιαπωνικό voice acting.

Δυστυχώς η συλλογή έχει πάρα πολλές ελλείψεις ζωτικής σημασίας στην έκδοση για το PC. Αρχικά δεν υπάρχει υποστήριξη σε πληκτρολόγιο και ποντίκι. Δεκτή η χρήση του χειριστηρίου, δεν ταιριάζει στο τρόπο παιξίματος όμως οι βασικές επιλογές όπως το να ξεκινάει το παιχνίδι σε Windowed Mode, να απουσιάζει το κουμπί κλεισίματος της εφαρμογής ή να χρειαστεί να αλλάξει η ανάλυση χειροκίνητα μέσα από τις ιδιότητες του Steam, είναι ανεπίτρεπτο. Το μόνο ίσως θετικό στο port του PC είναι πως και το πιο τελευταίο mid-range μηχάνημα μπορεί να σηκώσει το παιχνίδι και μάλιστα στα 60 frames ανενόχλητα.

Οι πόροι που χρειάστηκαν για να γίνει αυτό το remaster θα ήταν προτιμότερο να επενδυθούν στην ανάπτυξη ενός νέου παιχνιδιού. Ίσως χρειαζόταν λίγη ακόμη φροντίδα πριν κυκλοφορήσει ωστόσο είναι μια καλοδεχούμενη απόπειρα επανακυκλοφορίας ώστε να αναβιώσει η σειρά παρόλα τα προβλήματα του για τα σημερινά δεδομένα. Στα τεχνικά του όμως τo Ninja Gaiden: Master Collection είναι ένα παράδειγμα remaster προς αποφυγήν σε άλλες εταιρείες και αναμφισβήτητα ένα από τα χειρότερα ports σε PC. Δυστυχώς η νέα συλλογή του Ninja Gaiden μοιάζει με προχειροδουλειά. Καλύτερα να αποφύγετε την έκδοση του PC και να επενδύσετε στην έκδοση κάποιας κονσόλας αφού αμαυρώνει το όνομα της σειράς για αυτό που πραγματικά είναι. Δύσκολα μπορεί να βρει κοινό, μόνη ακτίδα είναι οι φαν του franchise. Τα αρχαία γραφικά, ο χειρισμός και η δυσκολία του βάζουν απαγορευτικό σε πολλούς νέους παίκτες ενώ δεν φέρνει τίποτα νέο στο τραπέζι.

Το παιχνίδι μάς παραχωρήθηκε από την εκδότρια εταιρεία για τις ανάγκες του Review.


Είδος: Action/Adventure
Developer: Team Ninja
Publisher: Koei Tecmo
Πλατφόρμες: PlayStation 4, Xbox One, Switch, PC
Tested on: PC (w/PlayStation and Xbox Controllers)
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 10 Ιουνίου 2021

Ninja Gaiden: Master Collection

5.5

Βαθμός

5.5/10

ΘΕΤΙΚΑ

  • Αστέρευτη δράση
  • Μεγάλη ποικιλία στο gameplay χάρη στη ποικιλία όπλων

ΑΡΝΗΤΙΚΑ

  • Απαράδεκτο port για PC
  • Έχει δεχτεί ελάχιστες βελτιώσεις στο τεχνικό τομέα
  • Απαρχαιωμένη κάμερα που χαλάει την εμπειρία
  • Αρκετά απαιτητικό
  • Δεν προσφέρει κάτι καινούργιο
+1
0
+1
0
+1
0
+1
0
+1
0
+1
0
+1
0
Show More

Αντώνης Κοντοδήμας

Gamer, γραφίστας, φωτογράφος. Ο Αντώνης είναι ο ιδρυτής και το βαρύ πυροβολικό της ειδησεογραφίας του bossfight.gr. Όταν δε βρίσκεται πίσω από το πληκτρολόγιο, συνήθως αγοράζει skins σε online παιχνίδια. Αγαπάει τις κονσόλες ενώ είναι ίσως ο μόνος που εκτιμά κακά παιχνίδια που υπό κανονικές συνθήκες δε θα έπαιζε κανείς άλλος.

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Back to top button