The Rogue Prince of Persia

Αν μου ζητούσαν να περιγράψω όσο πιο απλά γίνεται το The Rogue Prince of Persia θα έλεγα πως είναι μια ευρηματική μίξη μεταξύ του Dead Cells και του Prince of Persia. Ενώ έχει και φανταστική μουσική που αξίζει να παίζει μόνιμα σε replay παντού.

Αν πετύχαινα κάποια περίπτωση ανθρώπου που δεν ξέρει τίποτα για αυτά τα δύο παιχνίδια, θα του έλεγα πως πρόκειται για ένα μοντέρνο roguelite side-scrolling action platformer, βασισμένο πάνω σε μια παλιά γνωστή σειρά παιχνιδιών, που συζητιέται μέχρι και σήμερα για τις μοναδικές ιδέες της.

Ο Πρίγκιπας της Περσίας επιστρέφει σε μια νέα rogue-lite ημέρα της Μαρμότας, όπου και ζει ξανά και ξανά την ιδιά μέρα, πολεμώντας ορδές εχθρών για να ελευθερώσει το κατακτημένο βασίλειο του. Το The Rogue Prince of Persia κυκλοφόρησε σε μια Early Access εκδοχή του στις 27 Μαΐου στο Steam όπου και υπόσχεται μελλοντικές προσθήκες περιεχομένου, οι οποίες και θα έρχονται σε εβδομαδιαία βάση σύμφωνα με τους developers.

To The Rogue Prince of Persia αποτελεί ένα νέο indie βήμα της Ubisoft σε συνεργασία με την Evil Empire, καθώς επαναφέρει το πολυαγαπημένο, αλλά και ξεχασμένο μέχρι προσφάτως στη λήθη, νοσταλγικό franchise του Prince of Persia. Φρεσκαρισμένο πλέον με ένα νέο, δισδιάστατο, απλοποιημένο look και τεχνικές που ενώνουν το 2D με το 3D σε μορφή καρτούν, ένας νέος Πρίγκιπας κάνει την εμφάνισή του σε έναν μοντέρνο καμβά, γεμάτο από φανταχτερά χρώματα.

Μετά την κυκλοφορία του εξαιρετικού Prince of Persia: The Lost Crown, η Ubisoft έρχεται να μας υπενθυμίσει ξανά ότι ο Prince είναι ακόμα εδώ, μαζί μας. Αυτή την φορά, σε ένα μοναδικό παιχνίδι ανεπτυγμένο από την Evil Empire, τους συνδημιουργούς του περίφημου Dead Cells. Η συμμέτοχη της Evil Empire σε αυτό το project αποπνέει μια φρεσκάδα εμπιστοσύνης, καθώς η εταιρία είχε πρωτοτυπήσει στο παρελθόν με το Dead Cells, ως ένα indie rogue-lite υπόδειγμα επιτυχίας. Αυτό που μπορεί να αναφερθεί με σιγουριά είναι πως τα δύο παιχνίδια έχουν πολλά κοινά μεταξύ τους και η σύγκριση τους είναι αναπόφευκτη.

Σημαντικό να σημειωθεί σε αυτό το σημείο πως οι δύο ομάδες που εργάζονταν κατά τη διάρκεια της παραγωγής του “The Rogue” και του “Lost Crown” αντίστοιχα, βρίσκονταν συνεχώς σε διαρκή επικοινωνία, προκειμένου να δημιουργήσουν δύο ξεχωριστά παιχνίδια. Δεν υπάρχει λόγος αλλά ούτε και μέτρο σύγκρισης μεταξύ αυτών των δυο παιχνιδιών, καθώς το πρώτο είναι rogue-lite και το δεύτερο είναι metroidvania.

Αυτό που διαφοροποιεί άμεσα τoν νέο τίτλο από την υπόλοιπη σειρά και το πιο πρόσφατο Prince of Persia: The Lost Crown είναι ακριβώς αυτό που υποδηλώνει και το όνομα του: είναι ένα rogue-lite Prince of Persia, όπου οι νοσταλγικές ακροβατικές κινήσεις του Prince αποτελούν ίσως το πιο δυνατό χαρτί του.

Το παιχνίδι δεν χάνει χρόνο και σε βάζει γρήγορα στον ρόλο του Πρίγκιπα, ο οποίος βρίσκεται μακριά από το κέντρο της πόλης του Κτησιφών κατά τη διάρκεια της επιδρομής των Ούννων. Ο βασικός στόχος του είναι να φτάσει γρήγορα στην πόλη του, βοηθώντας στην πορεία κόσμο, πριν οι Ούννοι ολοκληρώσουν την επιδρομή τους. Το πρόβλημα είναι πως έχει ήδη αργήσει τρεις ημέρες και η πόλη εντέλει κατακτήθηκε. Οι Ούννοι κατάφεραν να συλλάβουν τον Πρίγκιπα στις αρχές της επιδρομής όπου και τελικά δραπέτευσε με την βοήθεια του Blacksmith Sukhra.

Ο Πρίγκιπας είναι εξοπλισμένος με ένα τεχνούργημα ονόματι bola. Αυτό του επιτρέπει κάθε φορά που πεθαίνει να μπορεί να γυρίσει τον χρόνο πίσω σε μια συγκεκριμένη στιγμή. Δυστυχώς όμως για αυτόν δεν μπορεί να πάει στην αρχή της εισβολής και να κινητοποιήσει με κάποιο τρόπο το βασίλειο και να αποτρέψει το συμβάν. Πάντα θα ξυπνάει την τρίτη μέρα μετά την εισβολή. Ευτυχώς όμως δεν είναι μόνος του, καθώς αποκτά συνεργάτες, μέσω μιας βολικής μαγικής χρονοδίνης στα μέσα μιας Όασης, η οποία τους επιτρέπει να μην επηρεάζονται από το γενικό time-loop. Έτσι καταφέρνουν να του προσφέρουν συνεχώς νέα στοιχεία και εξοπλισμούς για να αντιμετωπίσει με μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα τους εχθρούς του.

Σε γενικές γραμμές το παιχνίδι χρησιμοποιεί το πλέον πασίγνωστο έπειτα από την ταινία Η Ημέρα της Μαρμότας (Groundhog Day-1993) σενάριο του time-loop στοιχείου σε όλες τις πτυχές του. Και αυτό το κάνει με πανέξυπνο τρόπο. Δημιουργώντας στην πορεία πολλές αστείες αλλά και έξυπνες σκηνές όπου ο Πρίγκιπας ζει ξανά και ξανά παρόμοιες καταστάσεις, που προσπαθεί να αλλάξει προς όφελος του. Έπειτα από κάθε θάνατο που βιώνει, η ιστορία και τα NPC προχωρούν το σενάριο, έχοντας να σου αποκαλύψουν νέα στοιχεία. Αυτό να πω την ταπεινή μου αλήθεια μου θύμισε λίγο Hades και χαίρομαι που ακολουθήσαν αυτήν την προσέγγιση.

Αυτό που μπορεί να ειπωθεί με σιγουριά είναι πως, σε ένα franchise που φημίζεται για την μεταβολή του χρόνου, το time-loop του ταιριάζει γάντι. Πόσο μάλλον αν είναι και rogue-lite.

Τελικά τι είναι το rogue-lite σαν είδος παιχνιδιών; Τα rogue-lite πρόκειται για ένα υποείδος το οποίο ακολουθάει κατά γενικό κανόνα το κύριο roguelike είδος παιχνιδιών. Δηλαδή όταν πεθαίνεις σου δίνεται η ευκαιρία να προσπαθήσεις ξανά από την αρχή. Η ειδοποιός διαφορά εδώ είναι πως τα rogue-lite έχουν μηχανισμούς απόκτησης προόδου ακόμη και μετά τον θάνατο του ήρωα. Για παράδειγμα, ο χαρακτήρας μπορεί να μαζεύει μονίμους πόρους σε κάθε προσπάθεια και όταν χάνει να προβαίνει σε αναβαθμίσεις, ξοδεύοντας αυτούς τους πόρους, που θα τον κάνουν να επιστρέψει δριμύτερος.

Εξοπλισμένος αρχικά με τα μαχαίρια του, το τόξο του και το bola, ο πρωταγωνιστής ξεκινά έναν αγώνα απελευθέρωσης. Στην πορεία, βρίσκει συνεχώς νέα, δυνατότερα όπλα καθώς και medallions με μοναδικά effects που του επιτρέπουν να είναι πιο αποτελεσματικός στη μάχη.

Το παιχνίδι είναι αρκετά απλό και ευρηματικό στον χειρισμό του αλλά ταυτόχρονα πολύ απαιτητικό και δύσκολο για να καταλήξεις να έχεις τον πλήρη έλεγχο. Δεν σηκώνει αρκετά λάθη. Και στο ξεκαθαρίζει από την αρχή μέσω ενός ικανοποιητικού tutorial. Melee επίθεση, Special επίθεση, βασικές κινήσεις με κλοτσιά, άλμα, αποφυγή και γράπωμα. Αυτές είναι οι κινήσεις και προσφέρεται η δυνατότητα αλλαγής τους, σε διαφορετικά πλήκτρα εάν δεν βολεύει κάποιον ο προεπιλεγμένος χειρισμός. Ενώ το παιχνίδι προτείνει το Controller, μπορεί κάποιος σχετικά εύκολα να παίξει και με Keyboard/Mouse.

Σε κάθε περίπτωση, ο Πρίγκιπας έχει την δυνατότητα να κινείται ευκίνητα στον χώρο σαν γνήσιος rogue, χρησιμοποιώντας στο έπακρο το parkour, που τόσο πολύ αγαπήσαμε στο παρελθόν. Τρέξιμο, άλματα, εναέριες αποφυγές και πολλοί μα πολλοί στύλοι και σχοινιά, έτοιμα να σας μεταφέρουν σε μια παλιά εποχή της Ubisoft πριν το πολύφημο Assassin’s Creed. Άλλωστε και αυτό σαν ένας spin-off τίτλος Prince of Persia ξεκίνησε.

Το παιχνίδι αξιοποιεί πλήρως τον τομέα αυτό, πρωτοτυπώντας και ενισχύοντας το σαν platformer, με το απίστευτα ικανοποιητικό wall running στο 2D υπόβαθρο της πίστας. Αυτό δίνει μια νέα αίσθηση ελευθέριας στο platforming, προσφέροντας μοναδικές ευκαιρίες που συνήθως είναι ικανές να σώσουν τον παίχτη από άπειρες παγίδες και εχθρούς που μπορεί να προκύψουν από όλες τις κατευθύνσεις. Το παιχνίδι είναι φτιαγμένο για αυτό το σύστημα, με τα δαιδαλώδη biomes να εκτείνονται με την σειρά τους αποτελεσματικά με την μορφή διακλαδώσεων, τα οποία ο παίχτης επισκέπτεται σε κάθε νέα προσπάθεια.

Ξεκινώντας από το χωριό στην έρημο του Ζάγκρος, ο Πρίγκιπας χαράσσει την δικιά του πορεία ανάλογα με τα μονοπάτια που θα επιλέξει. Αυτό του δίνει την επιλογή να βρεθεί είτε στο διαλυμένο Υδραγωγείο της πόλης (Ruined Aqueduct) ή στην μεγαλοπρεπή ακαδημία (Grand Academy) με τους αναχρονιστικούς ανελκυστήρες της. Οι επιλογές αυξάνονται μέσα από τις αποστολές των NPC που προσφέρουν συνεχώς στοιχεία για νέες περιοχές και στόχους τους οποίους θα πρέπει να εκπληρώσει ο Πρίγκιπας, ώστε να βρει νέους συμμάχους και να τους φέρει πίσω στην Όαση.

To περιβάλλον αλλάζει συνεχόμενα μέσω procedural μηχανισμών σε κάθε νέο run. Η κάθε νέα προσπάθεια μοιάζει καινούργια μέσα από τους διαρκώς μεταβαλλόμενους χάρτες και της τυχαιότητας των εξοπλισμών. Υπάρχουν μαγικοί τηλεμεταφορέες, ξεχωριστά δωμάτια, προκλήσεις, μαγαζιά, σεντούκια και βωμοί όπου προσφέρουν στο παίχτη συνεχώς νέα αντικείμενα.

Τα αντικείμενα χωρίζονται σε melee εξοπλισμούς, special εργαλεία και τα medallions. Οι κοντινοί και special εξοπλισμοί είναι μοναδικοί, με τον καθένα να χρησιμοποιείται με διαφορετικό τρόπο. Το τσεκούρι για παράδειγμα είναι πιο αργό αλλά μπορεί να κάνει stun τους εχθρούς σε κάθε τρίτο χτύπημα. Τα ειδικά εργαλεία έχουν χρήσεις όπως το τόξο, με μια μπάρα ενέργειας να καθορίζει τις αντίστοιχες βολές που μπορείς να ρίξεις. Οι εξοπλισμοί έχουν levels και μπορούν να αναβαθμιστούν ή να βρεθούν κατά την διάρκεια του run με μεγαλύτερο επίπεδο.

Τα medallions είναι μικρά artifacts που προσφέρουν μοναδικές επιδράσεις και αλλάζουν το γενικό playstyle του Πρίγκιπα. Τα περισσότερα από αυτά προσθέτουν elemental effects στις κινήσεις του χαρακτήρα, του επιτρέπουν μια δεύτερη ευκαιρία στην ζωή, ή του αυξάνουν το ποσοστό ανάκτησης ενέργειας. O ήρωας μας μπορεί να κατέχει μέχρι τέσσερα από αυτά. Υπάρχει ένα σύστημα ρίσκου σχετικά με το που θα πάει το καθένα από αυτά πιο αποτελεσματικά, καθώς το οποιοδήποτε medallion αναβαθμίζει τον επόμενο δίπλα του, κάνοντας την όλη διαδικασία να μοιάζει πολύ ενδιαφέρουσα. Είναι ένα περίπλοκο mechanic αλλά πιο περιληπτικά τα 4 slot έχουν αναβαθμίσεις αλλά τα medallions δεν αναβαθμίζονται από μόνα τους. Θέλουν τα διπλανά τους ώστε να γίνουν πιο δυνατά.

Σε γενικές γραμμές υπάρχει μια αίσθηση διασύνδεσης των εξοπλισμών μέσω των elemental reactions, με το κλασσικότερο παράδειγμα να αποτελεί την φωτιά, που μπορεί να εξαπλωθεί εάν υπάρχει κάτι εύφλεκτο στο όπως ρητίνη. Και τα δυο μπορούν να βρεθούν σε αντίστοιχα medallions.

Η rogue-lite υπόσταση του παιχνιδιού βρίσκεται προς το παρόν, πέρα από την αφήγηση της ιστορίας, στα glimmers, που σε κάθε run πρέπει να καταθέτεις σε έναν βωμό, πριν ενδεχομένως χάσεις. Όλο αυτό γίνεται προκειμένου να ξεκλειδώσεις νέα αντικείμενα στην γκάμα με τα πιθανά αντικείμενα που μπορεί να σου εμφανιστούν σε ένα επόμενο run.

Οι εχθροί βρίσκονται διασκορπισμένοι και ποικίλουν με την μορφή μάγων, ληστών, στρατιωτών και αρμαδίλλων με διαφορετικά όπλα και στρατηγικές, στις 6 πίστες που προχωράει στην πορεία ο Πρίγκιπας. Το παιχνίδι μας επιτρέπει να κλωτσήσουμε με κωμικό τρόπο εχθρούς από γκρεμούς κατευθείαν σε παγίδες, η πάνω σε άλλους εχθρούς κάνοντας τους stun και σπάζοντας τους τις ασπίδες.

Τα δυο προς το παρόν bossfights που υπάρχουν στο Early Access φάνηκαν πολύ ικανοποιητικά και υπήρχε έντονα το αίσθημα της δυσκολίας, με τον πρώτο αρχηγό να χρησιμοποιεί αριστοτεχνικά όλα τα mechanics του παιχνιδιού απέναντι μας. Σίγουρα αποτελεί ένα τίμιο εμπόδιο που θα πρέπει να αντιμετωπίσει ο παίχτης προκειμένου να προχωρήσει μπροστά.

Η πρώτη ερώτηση που προκύπτει είναι εάν το παιχνίδι μπορεί να ανταπεξέλθει με την πρώιμη Early Access μορφή του σε ένα διαρκώς μεταβαλλόμενο περιβάλλον όπως είναι το gaming.

Η απάντηση βρίσκεται στην άρτια βασική δομή του και στις υποσχέσεις των developers για νέο περιεχόμενο σε εβδομαδιαία βάση και που θα εξελίσσεται σταδιακά στην τελική μορφή του. Ακόμα και με τις παροντικές ελλείψεις ως Early Access, το παιχνίδι καταφέρνει να σε κρατήσει και να ευχαριστηθείς την δράση που έχει να προσφέρει. Ήδη η Evil Empire έχει ανακοινώσει μια λίστα με τα μελλοντικά πλάνα της για περιεχόμενο, που πρόκειται να εφαρμοστούν στο παιχνίδι. Μπορώ να σας μεταφέρω με σιγουριά, πως η λίστα είναι πολλά υποσχόμενη και ενδέχεται να απογειώσει το παιχνίδι με την εφαρμογή τους.

Η δεύτερη ερώτηση που προκύπτει είναι εάν συναντήθηκαν προβλήματα, αν προέκυψε κάποιο bug, δυσαρέσκεια ή αν θα ήθελα να δω κάτι παραπάνω μέσα στο παιχνίδι.

Το κύριο πρόβλημα που συνάντησα ήταν στο Screenshake Intensity που χρειάστηκε εντέλει να το απενεργοποιήσω, καθώς προκαλούνταν ζάλη στις έντονες μάχες λόγω της έντονης αστάθειας του. Υπήρχε και μια φορά που το παιχνίδι κράσαρε στον δεύτερο αρχηγό λίγο πριν σκοτωθεί. Όσο για το κομμάτι της δυσαρέσκειας ή αν θα επιθυμούσαμε να δούμε κάτι μέσα στο παιχνίδι… Ναι, υπάρχει κάτι, και αυτό είναι η έλλειψη του voice acting. Υπάρχει η αίσθηση πως οι διάλογοι είναι κάπως ξεροί παρόλη την εξυπνάδα, το charm και την μοναδικότητα που βγάζουν σε κάθε χαρακτήρα. Μπορούμε να διακρίνουμε έναν από τους λόγους που δεν υπάρχει voice acting. Ίσως να οφείλεται λόγω της κόμικ και καρτούν αισθητικής του. Βέβαια προσωπικά δεν συμβιβάζομαι σε αυτό. Η έλλειψη ενός voice over ή έστω κάποιου sound effect αναφώνησης στους διαλόγους, ενδέχεται να κάνει για μερικούς την συνολική εμπειρία της ιστορίας να περάσει εντελώς απαρατήρητη.

Η τελευταία ερώτηση που προκύπτει είναι αν τελικά το πάντρεμα μεταξύ του rogue-lite είδους μαζί με το Prince of Persia πέτυχε. Η απάντηση βρίσκεται αναμφίβολα στην αποτυχία.

Η αποτυχία σε ένα παιχνίδι δεν είναι απαραίτητα κάτι κακό. Μας επιτρέπει να μάθουμε νέες στρατηγικές για να νικήσουμε την επόμενη φορά. Μας επιτρέπει να γίνουμε πιο δυνατοί. Πιο έξυπνοι. Καλύτεροι από πριν. Η αποτυχία αποτελεί βασικό συστατικό στα rogue-lite παιχνίδια. Πόσο μάλλον, εάν μιλάμε για ένα franchise όπως το Prince of Persia, που η κάθε αποτυχία μπορούσε να αναιρεθεί και να χρησιμοποιηθεί προς το όφελος του παίχτη, μέσω του Dagger of Time που γυρνούσε τον χρόνο πίσω.

Έτσι και εδώ. Το animated launch trailer αποδίδει ακριβώς το νόημα του παιχνιδιού. Ο Prince αποτυχαίνει. Αμέτρητες φορές. Δεν είναι άτρωτος. Κάνει λάθη. Έχοντας βέβαια πάντα την δυνατότητα, πίσω από κάθε θάνατο να γυρίσει τον χρόνο πίσω και να προσπαθήσει για ακόμα άλλη μια φορά να σπεύσει να αποτρέψει τη συμφορά. Αυτό του επιτρέπει να αντιμετωπίσει τους εχθρούς του ξεπερνώντας τα λάθη του, λαμβάνοντας υπόψη του τα λάφυρα και τις γνώσεις τα οποία αποκτά σε κάθε νέα προσπάθεια. Κάποτε θα πετύχει. Αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Αρκεί να προσπαθήσει για αυτό. Μαζί με τον Πρίγκιπα γινόμαστε και εμείς οι παίχτες καλύτεροι. Αυτό είναι ίσως και όλο το νόημα που προσπαθεί να περάσει το The Rogue Prince of Persia τελικά.

Η επιτυχία του The Rogue Prince of Persia έγκειται στην ικανότητά του να ενσωματώνει τα στοιχεία του rogue-lite με τις παραδοσιακές ακροβατικές κινήσεις και την αισθητική του Prince of Persia. Παρά τα τρέχοντα μικρό-προβλήματα και την προφανή έλλειψη κάποιων στοιχείων, η συνεχής υποστήριξη και τα content updates αναμένεται να βελτιώσουν σημαντικά την συνολική εμπειρία του παιχνιδιού.

Εάν χρειαζόταν να τοποθετηθεί σε ποιο από τα διαφορετικά κοινά απευθύνεται το The Rogue Prince of Persia τελικά, θα λέγαμε πλέον με σιγουριά πως απευθύνεται και στα άτομα που λατρεύουν τα rogue-lites, αλλά και στους ανθρώπους που έχουν μεγαλώσει με τον Prince of Persia. Σε μια βιομηχανία που συνεχώς εξελίσσεται, η πραγματική επιτυχία ίσως να ευδοκιμεί στην καινοτομία που έχουν δείξει εταιρίες όπως η Evil Empire αλλά και στον σεβασμό απέναντι στα θεμέλια τα οποία την έφτασαν ως εδώ.