Το SCHiM είναι από τις περιπτώσεις indie παιχνιδιών, που βγαίνουν στην επιφάνεια για μια όμορφη και σωστά δομημένη ιδέα και κερδίζουν γρήγορα τις εντυπώσεις. Το παιχνίδι έχει φτιαχτεί από δύο μόνο developers, τους Ewoud van der Werf και Nils Slijkerman από την Ολλανδία με επίσημο publisher την Extra Nice. Στον πυρήνα του, πρόκειται για ένα puzzle game, με platforming στοιχεία. Η εμπειρία μου όμως μαζί του, μου έδωσε να καταλάβω ότι πρόκειται για ένα αφηγηματικό παιχνίδι που θέλει να πει την ιστορία του.
Είναι μια αρκετά σύντομη εμπειρία, που μπορεί να ολοκληρωθεί κάλλιστα μέσα σε ένα Σαββατοκύριακο ή σε μερικές χαλαρές συνεδρίες στην παραλία. Πάρα πολύ ιδιαίτερο στο μάτι, σίγουρα πρόκειται να τραβήξει την προσοχή σε όποιον το δει, καθώς χρησιμοποιεί γενικά μικρή χρωματική παλέτα. Παρά όμως το δημιουργικό και χαριτωμένο concept του, το παιχνίδι σε αφήνει με πολλά να λαχταράς ακόμα. Πάμε λοιπόν να βάλλουμε σε μια σειρά την εμπειρία μου με το SCHiM.
Το παιχνίδι δεν εξηγεί απολύτως τίποτα μέσω της γραφής, μόνο μέσω της απεικόνισης. Αρχικά, χειριζόμαστε μια ιδιαίτερη οντότητα που φαίνεται να ζει στη σκιά ενός αγοριού. Σύντομα οι δύο τους χωρίζονται και εκεί ξεκινάει το ταξίδι μας για να καταφέρει το Schim να επανενωθεί μαζί του. Αυτό το ταξίδι προφανώς έχει και τα εμπόδια του (κυριολεκτικά και μεταφορικά) καθώς μας βρίσκει να πηδάμε ανάμεσα σε σκιές αντικειμένων και ανθρώπων ώστε να βρούμε τρόπο για να προχωρήσουμε το ταξίδι μας. Ο τρόπος αφήγησης που χει διαλέξει αν και αρκετά ριψοκίνδυνος λόγο του ότι δεν αναφέρει τίποτα από μόνο του, καταφέρνει να περάσει την ιστορία του χωρίς απορίες. Βέβαια, θα ήθελα σίγουρα να δω κάπως να εμπλουτίζεται με κάποιο τρόπο, γιατί από την αρχή γίνεται σαφές το που θέλει να καταλήξει και μέχρι το τέλος δεν υπάρχει κάποια εναλλαγή ή προσθήκη. Οπότε θα το περιέγραφα σχετικά ελαφρύ στο θέμα πλοκής με μία πολύ βασική, χωρίς περαιτέρω φαντασία ιστορία.
Όσο αφορά τους μηχανισμούς και τα puzzle του SCHiM, δεν πρόκειται να συναντήσουμε ούτε κάτι περίπλοκο ούτε και κάτι απαιτητικό. Εστιάζει περισσότερο στο άλμα απ΄οτι στο παραδοσιακό platforming. Η προσγείωση εκτός σκιάς μπορεί να διορθωθεί με ένα μικρό άλμα χάριτος, ενώ αν βρεθείτε εντελώς αποκομμένοι, το παιχνίδι επαναφέρει το schim στην τελευταία σκιά που θεωρεί σημαντική. Στα πρώτα επίπεδα αυτές οι παραχωρήσεις μπορεί να φαίνονται ίσως εκνευριστικές επειδή συγχωρούν τα πάντα, αλλά σύντομα εκτιμώνται περισσότερο. Ενώ το παιχνίδι σε γενικές γραμμές είναι αρκετά εύκολο και σε παίρνει σχεδόν από το χέρι σε αρκετά επίπεδα, υπάρχουν και μερικά που θα δοκιμάσουν την εφευρετικότητα και τα αντανακλαστικά του παίχτη. Σταδιακά κυρίως όμως, καθώς μερικά level δεν ακολουθούν το κλασσικό μοτίβο που έχει εφαρμόσει το παιχνίδι, αλλά σε βάζει να σκεφτείς αντισυμβατικά με λίγο φαντασία παραπάνω. Σε μερικές περιπτώσεις επίσης θα δοκιμάσει και τις ικανότητες σας στο platforming με κυρίως σωστό timing στα άλματα, που θεωρώ θα δυσκολευτείτε μόνο αν δεν έχετε εμπειρία στο είδος.
Γενικά, είχα μια μόνιμη αίσθηση ότι κάτι λείπει από το παιχνίδι. Νομίζω ότι παραείναι minimal η προσέγγιση του. Λείπει ας πούμε αρκετό αλάτι από το φαΐ ώστε να μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα αν μας αρέσει ή όχι. Φαίνεται να είναι εξαιρετικά μαγειρεμένο, αλλά υπάρχει αυτό το πρόβλημα. Θα μπορούσε να μην είναι αυστηρά γραμμικό, ή να διαφοροποιεί τις ικανότητες του SCHiM. Κάτι να πρόσθετε ή να άλλαζε κατά τη διάρκεια του, που θα έδινε διαφορετική χροιά στο παιχνίδι.
Οπτικοακουστικά το παιχνίδι τα πάει περίφημα. Το ιδιαίτερο art-style του εξάλλου ήταν και το πρώτο πράγμα που μας κέντρισε το ενδιαφέρον. Μοιάζει σαν κάποια παιδική ζωγραφιά από μολύβι και ξυλομπογιές να πήρε ζωή και να μεταφέρθηκε μέσα στην κονσόλα μου. Λάτρεψα τα χρώματα και το ύφος του παιχνιδιού και εντυπωσιάστηκα και με τον ακουστικό τομέα του. Το soundtrack του μπορεί να μην είναι κάτι που να ξεχωρίζει και να είναι σημείο αναφοράς, τα εφέ και οι κινήσεις όμως είναι πολύ ικανοποιητικές στο αυτί. Κάθε άλμα του SCHiM γίνεται πιο εθιστικό μόνο από τον ήχο προσγείωσης. Κάθε του βουτιά σε σκιά, μοιάζει σαν να ρίχνετε ένα μικρό πετραδάκι στη θάλασσα. Ενώ είναι ένα παιχνίδι που δε συμβαίνουν πολλά στην οθόνη μας, ότι γίνεται φαίνεται στοχευμένο και προσεγμένο.
Σε αυτό το σημείο πρέπει επίσης να αναφερθεί προς έκπληξη μας πως το SCHiM έρχεται και με την επιλογή ελληνικού μενού. Μπορεί να μην υπάρχουν διάλογοι ωστόσο υπάρχει πάντα ενδιαφέρον όταν συναντάμε την ελληνική γλώσσα.
Το παιχνίδι τρέχει επίσης χωρίς κανένα πρόβλημα, δίχως να συνάντησα το παραμικρό bug καθ’όλη τη διάρκεια του. Σίγουρα αξιοσέβαστο και σημαντικό, αλλά όπως προανέφερα δεν είναι ένας τίτλος που θα βάλλει δύσκολα σε καμία κονσόλα. Όλα κυλάνε αρκετά ομαλά, ολοκληρώνοντας έτσι μια πραγματικά ικανοποιητική οπτική εμπειρία. Δοκιμάστηκε στην OLED έκδοση του Nintendo Switch στην πλειοψηφία του σε handheld. Το πέρασα και στην τηλεόραση για να βεβαιωθώ για τις ανάγκες του review ότι τρέχει το ίδιο ομαλά και μετά ξαναγύρισα σε handheld, γιατί το αντιμετώπισα σαν ένα πολύ καλό καλοκαιρινό παιχνίδι για μικρές συνεδρίες στον καναπέ και κυρίως στη βεράντα.
Το SCHiM είναι σίγουρα από τα παιχνίδια που θέλουν τον χρόνο τους για να εξελιχθούν και να καταλήξουν στο σημείο και το όραμα που έχουν φανταστεί σαν παιχνίδι, οπότε από μεριά μας εμείς πρέπει σίγουρα να πάμε με τα νερά του και να δείξουμε (αρκετή) κατανόηση αν θέλουμε να το ολοκληρώσουμε. Έχει αρκετές ιδιαιτερότητες αλλά προσφέρει ένα ταξίδι τόσο πρωτότυπο που μόνο για την διαφορετική εμπειρία, πιστεύω αξίζει τον χρόνο του. Προσωπικά δεν έχω ξαναπαίξει κάτι παρόμοιο και είναι ένας πολύ βασικός λόγος που εκτιμάω αρκετά την indie σκηνή. Παιχνίδια και προγραμματιστές τολμάνε το κάτι διαφορετικό. Υπάρχουν ιδέες και ρίσκα που μεγάλες εταιρίες δεν είναι διατεθειμένες να πάρουν, παρά μόνο όταν κάτι αποκτήσει καθολική αποδοχή και κάνει μεγάλη επιτυχία. Όσο αφορά το παιχνίδι μας όμως, δεν μπορώ να πω όμως πως έρχεται να ταράξει τα νερά, βάζει όμως σίγουρα το λιθαράκι του.
Συνολικά, εφόσον έχει ολοκληρωθεί πια η εμπειρία μου με το παιχνίδι, το πρώτο μου συναίσθημα είναι ότι νιώθω χορτασμένος. Νομίζω ότι πήρα αυτό που είχε να δώσει το παιχνίδι και οτιδήποτε παραπάνω θα με είχε κουράσει. Ενώ σαν παιχνίδι μπορεί να μην ενθουσιάζει και να μην τολμάει από άποψης gameplay, σε βάθος χρόνου θα το θυμάμαι για το ξεχωριστό του art-style, που μου έκανε τρομερή εντύπωση.
Ολοκληρώνοντας το review, το παιχνίδι θα το πρότεινα σε κάποιον που είναι στο ψάξιμο για ένα indie παιχνίδι, το οποίο ξεφεύγει από τα συνηθισμένα. Να μην έχει πολύ χρόνο και προσοχή να αφιερώσει, ή να θέλει να ασχοληθεί στη συγκεκριμένη φάση με κάτι απλό και ανάλαφρο. Προσωπικά, μόλις μπήκα στο κλίμα του παιχνιδιού, έπεσαν οι απαιτήσεις μου κι εκεί ήταν που ένιωσα πιο άνετα μαζί του. Σίγουρα όμως δεν είναι ένα παιχνίδι που θα εκτιμήσει το μεγαλύτερο μέρος της κοινότητας, ίσως γιατί κατά τη γνώμη μου, είναι περισσότερο εμπειρία, παρά παιχνίδι.
Το Bossfight.gr ευχαριστεί θερμά την εκδότρια εταιρεία που μας παραχώρησε το παιχνίδι για τις ανάγκες του Review.
Περισσότερα σαν αυτό…
Untitled Goose Game
Toby: The Secret Mine
Animal Well
Unbound: Worlds Apart
Πληροφορίες
- Είδος: Platform, Puzzle
- Developer: Ewoud van der Werf, Extra Nice
- Publisher: Extra Nice B.V., PLAYISM
- Πλατφόρμες: PlayStation 4, PlayStation 5, Xbox, Nintendo Switch, PC
- Tested on: Nintendo Switch OLED
- Ημερομηνία κυκλοφορίας: 18 Ιουλίου
- PEGI: 3
- Players: Single-Player
- Προοπτική: Bird View / Isometric
- Τιμή Κυκλοφορίας: 18 Ιουλίου
- Links: Website, PlayStation Store, Xbox Store, Nintendo eShop, Steam, Twitter
SCHiM
ΘΕΤΙΚΑ
- Ξεχωριστό art style
- Καλοδουλεμένα ηχητικά εφέ
- Τρέχει άψογα
- Ιδιαίτερη εμπειρία
ΑΡΝΗΤΙΚΑ
- Έλλειψη φαντασίας
- Μονότονο
- Απουσία περιεχομένου
