Ευρηματικό, συγκινητικό, μεγαλειώδες. Αυτά τα επίθετα θα διάλεγα, εάν κάποιος μου ζήταγε να περιγράψω το Neva με τρεις λέξεις. Ενώ έχω πολλά ακόμη ταιριαστά επίθετα για να προσθέσω στο δώρο που μας προσέφερε η Nomada Studios με τη Devolver Digital, θα αρκεστώ προς το παρών σε αυτά που θεωρώ ως σήμα κατατεθέν του παιχνιδιού αυτού. Έχουν περάσει αρκετές ώρες από όταν ολοκλήρωσα το Neva, αλλά τα συναισθήματα που μου άφησε δεν έχουν κοπάσει ακόμα. Θα μπορούσα να το εκθειάζω για αρκετή ώρα, αλλά θα έχουμε αυτή την ευκαιρία αργότερα που θα αναλύσουμε όλους τους τομείς του.
Αρχικά, θα ήταν συνετό να κάνουμε μια εισαγωγή για το παιχνίδι. Το Neva λοιπόν, είναι ένα adventure platformer παιχνίδι από το ισπανικό στούντιο Nomada, που πιο συγκεκριμένα έχει ως έδρα την Βαρκελώνη. Είναι η ίδια ομάδα που μας έχει φέρει το GRIS, ένα ακόμα πετυχημένο indie παιχνίδι. Για άλλη μια φορά, η ομάδα βρήκε την υποστήριξη της Devolver Digital, που ανέλαβε να γίνει εκδότης του τίτλου. Για κάποιον που έχει παίξει το GRIS, το Neva πατάει πάνω στους βασικούς πυρήνες του και το εξελίσσει σε όλα τα μήκη και πλάτη του, προσθέτοντας ακόμα και ένα στιβαρό combat. Για όποιον κέρδισε τη προσοχή του το Neva, χωρίς να γνωρίζει το GRIS, τα παιχνίδια δεν αποτελούν κάποια συνέχεια μεταξύ τους, ούτε συσχετίζονται κάπως. Αν χρειάζεται η άποψη μου όμως, το GRIS είναι επίσης ένα μοναδικό παιχνίδι και αξίζει τον χρόνο σας, ειδικά αν σας αρέσει ότι βλέπετε στο Neva.
Σαν gamer που εκτιμάει αρκετά την indie βιομηχανία, νομίζω μπορώ να πω με ασφάλεια ότι είμαι τυχερός που την βλέπω στα καλύτερά της. Είναι πολλά τα παραδείγματα τα τελευταία χρόνια, κάτι που δείχνει πως η σκηνή εξελίσσεται συνεχώς και παιχνίδια όπως το Hollow Knight, το Hades, το Celeste και πολλά πολλά ακόμα, όχι μόνο ξεχωρίζουν στις προτιμήσεις του κοινού, αλλά επηρεάζουν δημιουργικά και τις μεγαλύτερες εταιρίες. Καταλαβαίνω όμως πως η πίεση και το ρίσκο για ένα μεγάλο στούντιο είναι σε μεγαλύτερο βαθμό σε σχέση με κάποιο μικρότερο. Παρόλα αυτά, αυτή η έλλειψη ρίσκου είναι που στρέφει την προσοχή μου αρκετές φορές στα indie, στην ανάγκη μου να παίξω πολλές φορές κάτι φρέσκο, κάτι που θα με κάνει να νιώσω πάλι μικρό παιδί. Όταν δηλαδή όλα ήταν καινούρια στα μάτια μου, απλά βάζοντας ένα δισκάκι στη κονσόλα χωρίς να ήμουν απόλυτα σίγουρος τι θα συναντήσω, κάτι που θα διαμόρφωνε τα γούστα μου και την “gaming ταυτότητά” μου. Για να καταλήξω στο θέμα που άνοιξα και να συνεχίσω με το παιχνίδι μας, θα ήθελα μονάχα να τονίσω τη σημασία της στήριξης της indie σκηνής και προσωπικά με χαροποιεί η άνθισή της τα τελευταία χρόνια.
Στο Neva λοιπόν, αναλαμβάνουμε τον ρόλο της Alba, μιας νεαρής κοπέλας που έχει για σύντροφο ένα ιδιαίτερο ζωάκι, τη Neva. Η Neva είναι ένα υβρίδιο μεταξύ λύκου και ελαφιού, που έχει επίσης και μερικές μαγικές δυνάμεις. Οι δύο τους παλεύουν με ένα σκοτεινό κακό που δηλητηριάζει τον κόσμο τους συνεχώς. Το παιχνίδι πραγματεύεται τον κύκλο της ζωής, έως τον θάνατο και τον αποχωρισμό. Δεν θέλω να σας τρομοκρατήσω και να σας δώσω όμως την εντύπωση από νωρίς ότι πρόκειται για ένα βαρύ παιχνίδι. Από τα πρώτα του λεπτά είναι συγκινητικό και σε γεμίζει συναισθήματα που δεν έρχονται σε καμία περίπτωση βεβιασμένα, όμως δείχνει τη σημασία του να συνεχίζεις και να παλεύεις για έναν σκοπό. Σίγουρα σαν παιχνίδι το χαρακτηρίζει μια μελαγχολία, που το εξισορροπεί όμως με την ελπίδα και την ανιδιοτελή αγάπη.
Ξεκινώντας το παιχνίδι η Neva είναι ένα μικρό κουτάβι, που μόλις ανακαλύπτει τον κόσμο μαζί με τον παίχτη, που όπως κάθε ζωάκι τόσο μικρό θα είναι μερικές φορές ανυπάκουο, υπερδραστήριο ή ακόμα περίεργο με τον κόσμο τριγύρω του, με τη προσοχή του να αποσπάται με το παραμικρό. Η αίσθηση του να έχεις τη Neva σαν σύντροφο σε όλο αυτό το ταξίδι είναι εκπληκτική. Το παιχνίδι χωρίζεται σε τέσσερα κεφάλαια, που είναι η κάθε εποχή του χρόνου. Σε κάθε εποχή η Neva μεγαλώνει, ωριμάζει και εξελίσσεται, ανακαλύπτοντας τις δυνάμεις της. Κάτι ακόμα που εξελίσσεται σε αυτό το ταξίδι μέσα από τις εποχές, είναι και η σχέση μας μαζί της, χτίζοντας έναν πολύ δυνατό δεσμό που βοηθάει ο ένας τον άλλον σε δυσκολίες και εμπόδια. Το εκπληκτικό κομμάτι σε αυτό που σας περιγράφω μέχρι στιγμής, είναι ότι το παιχνίδι δεν χρησιμοποιεί τον παραμικρό διάλογο ή κείμενο στο παιχνίδι. Ότι έχω αναφέρει είναι η μεταφορά από το πως εξέλαβα εγώ τις εικόνες που μου έχει παραδώσει το παιχνίδι. Θέλει τεράστιο συγγραφικό ταλέντο και τσαγανό, το να μην παραδώσεις γραπτό λόγο στο μέσο και να ποντάρεις στο ότι θα χτίσεις μια τόσο καλή εικόνα που δεν θα αφήνει τον θεατή με απορίες. Η Nomada αλήθεια το κατάφερε. Η μόνη λέξη που χρησιμοποιείται σε όλο το παιχνίδι, που αποτελεί και μηχανισμό του παιχνιδιού, είναι το να χρησιμοποιούμε το όνομα της Neva. Σαν μηχανισμός μας επιτρέπει να την καλούμε κοντά μας ή να ακούμε που βρίσκεται σε περίπτωση που απομακρυνθεί, αλλά ανάλογα την περίσταση περιέχει και πολλά συναισθήματα. Ενθουσιασμό, μελαγχολία, παρακίνηση, αγάπη. Και αυτά είναι στο χέρι του παίχτη στην κυριολεξία αν θέλει να τα προσθέσει στην εμπειρία. Προσωπικά δε σας κρύβω ότι το κουμπί αυτό με την ολοκλήρωση του παιχνιδιού δεν είναι πια το ίδιο από το πολύ πάτημα, επειδή πέρα από το να τη καλούμε, όταν βρισκόμαστε κοντά της μπορούμε να την χαϊδέψουμε ή να την αγκαλιάσουμε.
Μιλώντας λοιπόν για μηχανισμούς, το παιχνίδι χρησιμοποιεί τους δικούς του πολύ ευφάνταστα. Ξεκινάμε απλά, με τα γνωστά double jump και dash. Μας αφήνει να πειραματιστούμε εξερευνώντας τον κόσμο του, αρχικά με απλό platforming που θα εμπλουτίζεται συνεχώς, μέχρι να μας φέρει τα πιο δύσκολα σημεία στη κλιμάκωση κάθε κεφαλαίου, που θα έχουμε νιώσει πιο άνετα με ότι μας δίνεται. Όσο προχωράει το παιχνίδι και οι εποχές, προστίθενται σταδιακά και νέοι, επίσης απλοί μηχανισμοί που εμπλουτίζουν ακόμα περισσότερο την εμπειρία. Εδώ είναι άλλη μια τεράστια νίκη του παιχνιδιού, που καταφέρνει μερικούς απλούς μηχανισμούς να μη τους κάνει ποτέ και πουθενά να μοιάζουν ανιαροί και επαναλαμβανόμενοι. Αυτό γίνεται από την μία λόγο του συνεχώς μεταβαλλόμενου περιβάλλοντος και των διαφορετικών εμποδίων κι εχθρών που συναντάμε στον κόσμο του, και από την άλλη από το πόσο ομαλά και αψεγάδιαστα δουλεύουν. Κάθε μηχανισμός έρχεται σταδιακά και το παιχνίδι μας εκπαιδεύει εκείνο αθόρυβα, μέχρι που φτάνουμε σε ένα σημείο που τα δάχτυλα μας ξέρουν από μόνα τους τι πρέπει να κάνουν. Ένα σημείο του παιχνιδιού που με συγκλόνισε από πολλές απόψεις, χρησιμοποιούσε mirror μηχανισμούς. Σίγουρα έχουμε ξαναδεί mirror μηχανισμούς σε βιντεοπαιχνίδια, απλά εδώ είναι σκηνοθετημένο με τέτοιο τρόπο που δεν αποτελούν απλά μία εισαγωγή στο παιχνίδι, αλλά παραδίδουν πρωτότυπα puzzle και ιδέες που μαγεύουν το μάτι και δοκιμάζουν το μυαλό.
Παρόλο που εστιάζει στην αφήγηση και την περιπέτεια, το Neva όπως ανέφερα και στην αρχή του κειμένου έχει κι ένα στιβαρό combat. Χωρίς τις φανταχτερές κινήσεις στο οπλοστάσιό της, αλλά σε συνδυασμό πάντα με αυτούς του platforming και τη βοήθεια της Neva, η Alba καλείται να πολεμήσει διάφορες σκοτεινές οντότητες. Κάθε μάχη που έδωσα ήταν αστείρευτα ικανοποιητική στα χέρια μου, καθώς με είχε συνεχώς σε εγρήγορση. Σε πολλές περιπτώσεις μας προτρέπει να εκμεταλλευτούμε και το περιβάλλον προς όφελος μας, σαν επιπλέον μηχανισμό. Όποιος εκτιμάει μερική δυσκολία στα παιχνίδια, μελετώντας για παράδειγμα τα μοτίβα επιθέσεων των εχθρών, έχοντας την κατάλληλη υπομονή για να αντεπιτεθεί, θα εκτιμήσει αρκετά και το σύστημα μάχης του Neva. Όποιος δεν είναι φαν της πρόκλησης όμως, μπορεί οποιαδήποτε στιγμή να κάνει εναλλαγή στο adventure mode, όπου τα bossfights και οι εχθροί γίνονται σαφώς πιο εύκολοι.
Το επόμενο κομμάτι που το Neva διαπρέπει, είναι ο οπτικοακουστικός τομέας. Έχει ένα πανέμορφο ζωγραφισμένο στο χέρι art-style, που σε κάνει να νιώθεις πως παρακολουθείς μονίμως έναν ζωντανό καμβά με πανέμορφα χρώματα νερομπογιάς. Κάθε καρέ του μπορεί να χρησιμοποιηθεί σαν wallpaper. Για μένα έχει την πιο εντυπωσιακή φωτογραφία που έχω δει ποτέ σε βιντεοπαιχνίδι. Αμέτρητες ήταν οι φορές που σταματούσα και απλά εκτιμούσα αυτό που αντίκρυζαν τα μάτια μου. Τόση φαντασία, τόση αγάπη και τόση δουλειά σε ένα παιχνίδι, που πραγματικά με κάνει να χάνω τα λόγια μου. Σα να μη φτάνει αυτό, όλη αυτή η ζωντάνια της εικόνας, ενισχύεται στο έπακρον από τον ήχο. Κάθε εποχή έχει τα δικά της χαρακτηριστικά. Για παράδειγμα την άνοιξη μαζί με τα ανθισμένα δέντρα και λουλούδια, θα ακούμε το κελάηδημα των πουλιών και το ελαφρύ αεράκι της εποχής, σε αντίθεση με τον χειμώνα που θα βαδίζουμε στο χιόνι και ο αέρας θα είναι πιο έντονος και σαν εποχή πιο αφιλόξενος. Κάθε εποχή έχει την δική της ταυτότητα και τα ίδια μέρη θα είναι διαφορετικά στολισμένα. Το κερασάκι στην τούρτα είναι το soundtrack του που μας συντροφεύει σε όλο αυτό το ταξίδι. Κάθε στιγμή ντύνεται με την ανάλογη μουσική, που μπορεί να ξεκινάει με λίγα όργανα σε χαμηλό και ήπιο ρυθμό, μέχρι να κορυφωθεί με μια γεμάτη ορχήστρα σε έντονους και υψηλούς ρυθμούς, εξυψώνοντας την στο σημείο του επικού.
Σε διάρκεια το παιχνίδι κρατάει περίπου στις 4-5 ώρες. Ένα σύντομο φαινομενικά ταξίδι, που δεν το χόρτασα σε καμία περίπτωση, άλλα ήταν όσο έπρεπε για να πει την ιστορία του χωρίς να με κουράσει. Δεν συνάντησα κανένα bug ή glitch σε καμία στιγμή στο παιχνίδι, που δοκιμάστηκε στην OLED έκδοση του Switch. Αν και δε φαίνεται απαιτητικό παιχνίδι, σίγουρα με ανακουφίζει το γεγονός ότι ένας third-party τίτλος έχει δεχτεί την απαραίτητη προσοχή και δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από τις κονσόλες νέας γενιάς. Όποιο mode και αν επιλέξετε θα μείνετε το ίδιο ικανοποιημένοι. Προσωπική μου προτίμηση ήταν η τηλεόραση, γιατί δεν ήθελα να χάνω ίντσα από το οπτικό μου πεδίο από την απέραντη ομορφιά του.
Το Neva είναι ένα παιχνίδι που ακολουθούσα στενά από όταν ανακοινώθηκε και συγκρατημένα ενθουσιασμένος, ήλπιζα ότι θα είναι αντάξιο της παρουσίασης του. Στο τέλος κατάφερε όχι απλά να εκπληρώσει τις προσδοκίες μου, αλλά να τις ξεπεράσει. Ένα παιχνίδι ώριμο, με φιλοδοξίες, που παίρνει ρίσκα και τηρεί τις υποσχέσεις του. Σαν άνθρωπος είμαι συγκρατημένος και δεν μου αρέσουν οι μεγάλες κουβέντες. Παρόλα αυτά, εφόσον το έχω αφήσει να κατασταλάξει μέσα μου και να περάσει ο αρχικός ενθουσιασμός από την ολοκλήρωσή του, μπορώ να πω ότι το Neva είναι όχι μόνο το καλύτερο indie παιχνίδι που έχω παίξει, αλλά μέσα στην τριάδα των κορυφαίων και αγαπημένων βιντεοπαιχνιδιών που έχω βιώσει. Από το πρώτο λεπτό μέχρι και το τελευταίο λεπτό με κέρδισε, με συγκίνησε, με συγκλόνισε. Είναι πολύ λίγα τα παιχνίδια που με κάνουν να νιώθω την επιτακτική επιθυμία να τα ξαναπαίξω, χωρίς μάλιστα να έχει κάποιο replay value, πέρα ίσως από την ολοκλήρωση όλων των achievement για τους completionists.
Ένας τίτλος που όσο και να προσπάθησα δε μπόρεσα να βρω κάποιο αρνητικό να του προσάψω. Θέτει τη μπάρα της αφήγησης και της γραφής πολύ ψηλά και μπαίνει σε μία ελίτ λίστα με τα απολύτως must play παιχνίδια μου και προφανώς προτείνεται σε όλους. Μια εμπειρία που θα σας μείνει αξέχαστη και για να είμαι ειλικρινής θα ευχόμουν να τη ξαναζήσω κι εγώ σαν τη πρώτη φορά. Πολλά εύσημα στην ομάδα της Nomada, που κατάφερε να μας παραδώσει ένα μοναδικό παιχνίδι, συνεχίζοντας την καλή παράδοση που τη συντροφεύει.
Το Bossfight.gr ευχαριστεί θερμά την εκδότρια εταιρεία που μας παραχώρησε το παιχνίδι για τις ανάγκες του Review.
Περισσότερα σαν αυτό…
The Last Guardian
Shadow of the Colossus
Rime
Spiritfarer
Πληροφορίες
- Είδος: Platform, Puzzle, Action
- Developer: Nomada Studio
- Publisher: Devolver Digital
- Πλατφόρμες: PlayStation, Xbox, Nintendo Switch, PC
- Tested on: Nintendo Switch OLED
- Ημερομηνία κυκλοφορίας: 15 Οκτωβρίου
- PEGI: 12 (Violence)
- Players: Single Player
- Προοπτική: Side View
- Τιμή Κυκλοφορίας: 19,99€
- Links: Website, Twitter, PlayStation Store, Xbox Store, Steam, Nintendo eShop
Neva
ΘΕΤΙΚΑ
- Πανέξυπνα δοσμένοι μηχανισμοί
- Eκπληκτικό art style
- Πρωτότυπη αφήγηση
- Το combat του δουλεύει άψογα
- Ευρηματικοί και πρωτότυποι γρίφοι
