Η σειρά Monster Hunter της Capcom νομίζω πως έχει καθιερωθεί πια ως μια από τις πιο απαιτητικές και εθιστικές action RPG εμπειρίες, με το Monster Hunter Wilds να αποτελεί τη νέα μεγάλη είσοδο στον κόσμο της. Μετά την τεράστια επιτυχία του Monster Hunter World και του Monster Hunter Rise, οι προσδοκίες έχουν φτάσει στα ύψη. Το ερώτημα όμως είναι εάν το Wilds καταφέρνει να ανταποκριθεί σε αυτές ή χάνεται μέσα στις ίδιες του τις φιλοδοξίες;

Πριν ξεκινήσω με την αναλυτική μου άποψη, θα ήταν συνετό να αναφέρω πως δεν είμαι έμπειρος “κυνηγός” και ότι το review καλύπτει την οπτική ενός παίχτη με σχετικά λίγες ώρες συνολικά στο franchise. Ο λόγος είναι κυρίως ότι με τρόμαζαν τα ατελείωτα μενού του και οι φαινομενικά πολύπλοκοι μηχανισμοί του. Κυρίως από άποψη επένδυσης χρόνου. Εάν κάποιος λοιπόν βρίσκεται σε παρόμοια θέση με τη δική μου και θα ήθελε να μάθει εάν το Wilds είναι ένα καλό σημείο εκκίνησης ή κάτι που θα τον ενδιέφερε γενικότερα, ίσως το κείμενο τον βοηθήσει καλύτερα να πάρει μία απόφαση, πάντα έχοντας ως γνώμονα τις προσωπικές προτιμήσεις. Έχοντας τονίσει αυτό λοιπόν, πάμε να βάλλουμε σε μια σειρά όλες τις πτυχές του παιχνιδιού, ξεκινώντας από την ιστορία του.

Το σενάριο του παιχνιδιού μας εισάγει σε έναν μυστήριο και αφιλόξενο κόσμο. Η ιστορία του εστιάζει σε μια περιπέτεια που ξεκινά με την εύρεση ενός αγοριού στις Απαγορευμένες Περιοχές, οδηγώντας μας σε μια αποστολή να ερευνήσουμε το μυστηριώδες “White Wraith” που κατέστρεψε το χωριό του. Η εισαγωγή του παιχνιδιού οφείλω να ομολογήσω πως μου πέρασε πολλά vibes από Dune, με την ατελείωτη έρημο, τα γιγάντια σκουλήκια και τους αρχέγονους πολιτισμούς. Όσο “άνοιγε” το παιχνίδι πάντως αυτό το αίσθημα εξαφανίστηκε. Σε γενικά πλαίσια, η ιστορία του μου πέρασε αρκετά απαρατήρητη, όσο και οι περισσότεροι χαρακτήρες του παιχνιδιού, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι είναι κακογραμμένο. Χαρακτηριστικό είναι ότι πραγματικά δεν έχω συγκρατήσει σχεδόν κανένα όνομα από τους περισσότερους χαρακτήρες στο παιχνίδι για να μπορέσω να μιλήσω με ενθουσιασμό για εκείνον. Παρόλα αυτά όμως η Capcom την χρησιμοποιεί έξυπνα για να ξεδιπλώσει όλα τα πανέμορφα τοπία και τα τέρατα που έχει φτιάξει. Ακόμα και όσα από τα side quest που είδα, τα βρήκα ως μια ωραία ευκαιρία για εξερεύνηση και καλύτερη γνωριμία του όμορφου και απρόβλεπτου κόσμου του.

Μιλώντας για το τί έχει φτιάξει η Capcom, θεωρώ πως οπτικά και σχεδιαστικά έχει ξεπεράσει τον εαυτό της. Από το customisation του χαρακτήρα σας, που σας δίνει αστείρευτες επιλογές, μέχρι και το πόσο όμορφο και ζωντανό κόσμο έχει δημιουργήσει, είναι πραγματικά αξιοθαύμαστο. Για το customisation, δε θεωρώ πως χρειάζεται να πω πολλά, καθώς μια μικρή αναζήτηση από τις δημιουργίες της κοινότητας, φτάνει για να σας πείσει για το πόσο δημιουργικό μπορεί να γίνει τόσο και για τον χαρακτήρα σας, όσο και για τα Palicoes, τις γάτες συντρόφους σας στο ταξίδι αυτό.

Το κεφάλαιο κόσμος και μηχανισμοί θέλει ιδιαίτερη ανάλυση. Αυτό γιατί πραγματικά με εντυπωσίασε και έβαλλε στη ζωή μου μηχανισμούς που τους θέλω και σε μελλοντικά μου παιχνίδια. Αρχικά μιλάμε για έναν τεράστιο ανοιχτό κόσμο με μεγάλη πληθώρα σε τοπία και τέρατα που είναι προσαρμοσμένα στις συνθήκες αυτές. Δυναμική εναλλαγή φωτισμού και και ένα φυσικό σύστημα καιρικών φαινομένων, που πάει τον ρεαλισμό σε άλλο επίπεδο. Ένιωσα ότι πραγματικά έπαιζα ένα παιχνίδι νέας γενιάς από αυτό που αντίκριζα τις περισσότερες φορές. Οι λεπτομέρειες στα μοντέλα των τεράτων είναι εξαιρετικές, με κάθε πλάσμα να διαθέτει μοναδικές κινήσεις και επιθέσεις που αντικατοπτρίζουν τη βιολογία και την ατμόσφαιρα του περιβάλλοντος. Όλα αυτά τα υπέροχα γραφικά όμως θα τα δείτε μόνο αν διαλέξετε να θυσιάσετε από την απόδοση του παιχνιδιού, παίζοντας το κάπου στα 30 FPS. Στο “performance mode” ενώ παραμένει ένα πολύ όμορφο παιχνίδι, προφανώς διαλέγετε να θυσιάσετε αρκετές από τις λεπτομέρειες οπτικά.

Για μένα ο συμβιβασμός με τα χαμηλότερα FPS, που πολλές φορές έπεφτε και κάτω από τα 30, παραήταν μεγάλος, οπότε διάλεξα το performance mode, όπου και παρέμεινα. Εκεί, παρά την υψηλή ποιότητα των περιβαλλόντων και των τεράτων, ορισμένοι χαρακτήρες NPC και επιμέρους στοιχεία του interface εμφανίζονται με λιγότερη λεπτομέρεια σε σύγκριση με τα υπόλοιπα γραφικά. Αυτό που μου έκανε τη μεγαλύτερη αίσθηση ήταν η διαφορά μεταξύ των cutscene και η οπτική εναλλαγή του στο gameplay. Από το πόσο ομαλό και “ακονισμένο” ήταν μέχρι και το lip-sync του, η διαφορά ήταν αισθητή. Αυτή η ασυνέπεια μπορεί να αποσπάσει την προσοχή κάποιων παικτών, χωρίς όμως να πιστεύω ότι θα αλλάξει σοβαρά την συνολική εμπειρία με το παιχνίδι.

Θα ήθελα να σταθώ επίσης σε δύο μηχανισμούς που όπως προανέφερα μου έκαναν μεγάλη εντύπωση. Ο ένας μάλιστα κατάφερε να κάνει ένα ήδη διασκεδαστικό κομμάτι στα παιχνίδια που το προσφέρουν, ακόμα πιο διασκεδαστικό. Ο λόγος για το looting. Δε γνωρίζω δυστυχώς εάν προϋπήρχε σε προηγούμενα παιχνίδια της σειράς, εδώ πάντως που τον έμαθα, είμαι σίγουρος ότι θα μου λείψει σε μελλοντικά παιχνίδια που θα υπάρχει looting. Στο Wilds λοιπόν, μπορείς πατώντας απλά δύο κουμπιά, να μαζέψεις με το σχοινί που έχουμε πάντα μαζί μας, αντικείμενα που είναι τριγύρω. Προφανώς ένα-ένα, αλλά είναι αρκετά γρήγορο κι έχει ένα σεβαστό εύρος, κάτι που με γλιτώνει από πολύ άσκοπο “πέρα-δώθε”, κι εν τέλη προφανώς από χρόνο. Το δεύτερο, είναι το κομμάτι του fast travel. Ταξιδεύοντας ανά τις περιοχές του χάρτη, αποκτάμε την δυνατότητα να κατασκευάσουμε σκηνές στα σημεία αυτά, οι οποίες θα μας βοηθήσουν πριν το επόμενο μας κυνήγι με διάφορους τρόπους, πέρα του fast travel. Αυτό που δε γνώριζα είναι ότι τα τέρατα της περιοχής μπορούν ανά πάσα στιγμή να τις καταστρέψουν. Την πρώτη φορά που μου ήρθε αυτή η ειδοποίηση αρχικά εξεπλάγην, έπειτα εκνευρίστηκα λίγο κι εν τέλη μετά από λίγο όταν το σκέφτηκα, εντυπωσιάστηκα. Είναι κάτι που μου έκανε πολύ θετική εντύπωση, μια λεπτομέρεια που εισήγαγε η Capcom, που κάνει όχι μόνο το σημείο του κόσμου που βλέπουμε και βρισκόμαστε να μοιάζει ζωντανό, αλλά πραγματικά ολόκληρο τον χάρτη.

Αν μπορούσα να ξεχωρίσω όμως μόνο ένα κομμάτι στο Monster Hunter Wilds, αυτό θα ήταν η ηχητική εμπειρία και κυρίως η μουσική. Σαν παίχτης γενικά δίνω τεράστια έμφαση στη μουσική και το sound design, και πολλές φορές μπορώ να πω ότι εγκεφαλικά καταλήγω στο πόσο μεγαλειώδες είναι το παιχνίδι. Η μουσική προσφέρει αναμφισβήτητα το κάτι παραπάνω στην εμπειρία. Τα συναισθήματα που νιώθεις και σου περνάει εκείνη τη στιγμή ανάλογα με αυτά που συμβαίνουν στην οθόνη και το πως μεταφέρονται από το αυτί στις αισθήσεις. Το Wilds κατάφερε να με γεμίσει συναισθήματα. Έχει συνθέσει μια καταπληκτική ενορχήστρωση για τα κομμάτια που το ντύνουν, που στο άκουσμα όλων αυτών των οργάνων, είμαι πεπεισμένος ότι παίζω κάτι επικό. Σε αντίστοιχα μονοπάτια κινείται και ο γενικός ήχος του παιχνιδιού. Οι ήχοι των μαχών, οι εκρήξεις και τα φυσικά ηχητικά εφέ είναι εξαιρετικά σχεδιασμένα και προσδίδουν βάθος στην εμπειρία. Έχει εκμεταλλευτεί άψογα το περιβάλλον του, όπως με τον ήχο του ανέμου μέσα από τα δέντρα ή τις απαλές μελωδίες της φύσης, που συμβάλλουν στο να γίνει ο κόσμος του παιχνιδιού ζωντανός και μεγαλειώδης.

Μιλήσαμε για αρκετά πράγματα που κάνει καλά το παιχνίδι, παρόλα αυτά όμως υπάρχουν και μερικά μελανά σημεία. Αυτά είναι τα προβλήματα απόδοσης. Το παιχνίδι παίχτηκε στην απλή έκδοση του PlayStation 5 και αρκετά επίσης στο PlayStation Portal. Γενικά η αδυναμία μου με τις handheld συσκεύες δε κρύβεται και σε αυτή τη περίπτωση έμεινα απόλυτα ικανοποιημένος. Η άνεση του καναπέ και του κρεβατιού, έχοντας το παιχνίδι για παρέα κάνοντας βόλτες και εξερευνώντας τόσο όμορφα τοπία, με βοήθησε πολύ στη συνολική μου εμπειρία. Το ταξίδι μου κράτησε συνολικά περίπου 30 ώρες. Μέσα σε αυτές τις ώρες είδα τα δύο τέλη του (και μερικά επιπλέον side quest), μιας και ενημερώθηκα ότι στα πρώτα credits δε βλέπεις το πραγματικό τέλος και ότι υπάρχει και συνέχεια. Σε αυτό το διάστημα λοιπόν, τα οπτικά bugs κυρίως ήταν συνεχώς μαζί μου και λίγο πιο σπάνια οι πτώσεις του framerate, ακόμα και στο performance mode. Για παράδειγμα, είδα αρκετές φορές NPC’s να περνάνε μέσα από άλλους σαν να είναι αόρατοι, ή να έχουν κολλήσει σαν να υπάρχει κάποιο αόρατο εμπόδιο στον δρόμο τους. Τίποτα που να μου χάλασε το gameplay, παρά μόνο λίγο την αμεσότητα και το κλίμα στο οποίο βρισκόμουν εκείνη τη στιγμή. Επειδή έπαιξα επίσης το μεγαλύτερο μέρος από το παιχνίδι πριν την επίσημη κυκλοφορία του, δεν μπόρεσα να καταλάβω τις επιδιορθώσεις στο μεγάλο patch της ημέρας της κυκλοφορίας του. Δυστυχώς τα ίδια προβληματάκια συνεχίζουν να το ταλαιπωρούν και τις πρώτες ώρες του. Παρόλα αυτά, γνωρίζω ότι το παιχνίδι έχει πάρα πολύ μέλλον μπροστά του και ότι θα δεχτεί κάθε είδους patch και update.

Πριν περάσω στο κλείσιμο του κειμένου, θα ήθελα να πω και δυο λόγια για την εμπειρία μου ως νέος κυνηγός της σειράς, ή πιο απλά σαν αρχάριος. Έχοντας παίξει τις ώρες που έχω παίξει, γνωρίζω ότι δεν έχω ξύσει ούτε την επιφάνεια που έχει να προσφέρει το παιχνίδι και ότι το πραγματικό κυνήγι ξεκινάει με την ολοκλήρωσή του. Με τις online συνεργασίες και το ατελείωτο ψάξιμο των καλύτερων εξαρτημάτων, στολών και αντικειμένων. Αυτό που φοβόμουν πάντως αρχικά, σιγά σιγά το ένιωθα σαν ανταμοιβή και κάθε κυνήγι έμοιαζε και πιο διασκεδαστικό από το προηγούμενο, μόλις κατάφερα να αποκωδικοποιήσω όλες αυτές τις πληροφορίες που μου έδινε το παιχνίδι. Η αλήθεια είναι ότι χρειάζεται υπομονή και ψυχραιμία, γιατί από πολύ νωρίς νιώθεις ότι σε πετάει στα πολύ βαθιά νερά και σε αναγκάζει να κολυμπήσεις. Πολλά και ίσως λίγο παραπάνω από το επιτρεπόμενο πολύπλοκα μενού, πολλές στολές με πολλές διαφορετικές ιδιότητες, αναβαθμίσεις και συνδυασμούς και ακόμα πιο πολλά αντικείμενα, που εδώ για να είμαι ειλικρινής ακόμα δε κατάφερα να καταλάβω τη χρησιμότητα και τις ιδιότητες όλων. Μερικές όμως καλές συμβουλές “κλειδιά “από πιο έμπειρους κυνηγούς και αρκετό διάβασμα από guides, μου έλυσαν τον “γόρδιο δεσμό” και μου άνοιξαν κυριολεκτικά και μεταφορικά έναν άλλον κόσμο. Σαν να μαθαίνεις μια νέα γλώσσα θα μπορούσα να το χαρακτηρίσω. Μόλις βρήκα και το σετ των όπλων που μου ταιριάζει και εξασκήθηκα μαζί του ώστε να μπορώ να το εκμεταλλευτώ όσο το δυνατόν περισσότερο, μπορώ να πω ότι ένιωσα και χρήσιμο, αν όχι και ισάξιο μέλος των κυνηγιών με τους online κυνηγούς. Η ερώτηση είναι αν ένα παιχνίδι σε αναγκάζει να ψάξεις και να ασχοληθείς τόσο πολύ με τα online guides και τη κοινότητα για να το μάθεις καλύτερα, κάνει καλά τη δική του δουλειά και αν αξίζει τον κόπο. Αυτή είναι μια υποκειμενική απάντηση ανάλογα τον χρόνο και τη διάθεση σας. Στην δική μου περίπτωση αρχικά με είχε ξενίσει αυτή η ιδέα, αλλά τώρα νιώθω μέσα μου μία φαγούρα να δοκιμάσω τον εαυτό μου στα πιο βαθιά και δύσκολα και να ακονίσω κι άλλο τις ικανότητές μου. Οφείλω να παραδεχτώ ότι υπάρχει κάτι αρκετά το εθιστικό στον κόσμο αυτό, ειδικά παίζοντας online με άλλο κόσμο σε ένα υγιές, εκ πρώτης άποψης τουλάχιστον, community.

Η Capcom έχει καταφέρει να δημιουργήσει ένα τίτλο που είναι ταυτόχρονα προσιτός και απαιτητικός. Με αρκετά θετικά στοιχεία όπως τα εντυπωσιακά γραφικά, ο προσεκτικά σχεδιασμένος ήχος και οι πλούσιοι μηχανισμοί του, το Monster Hunter Wilds θα προσφέρει τη πρόκληση που ζητάνε οι πιστοί οπαδοί της σειράς, αλλά θα γίνει και μία εντυπωσιακή αφετηρία για νέους κυνηγούς. Η συνεχής υποστήριξη που θα έχει, είμαι σίγουρος ότι θα το μετατρέψουν σε ένα σπουδαίο παιχνίδι και ίσως το πιο ολοκληρωμένο της σειράς. Η κυνηγετική περίοδος μόλις άνοιξε και θα κρατήσει για αρκετό καιρό.