Deadpool & Wolverine

Ένα αντισυμβατικό bromance που νομίζαμε πως δεν το είχαμε ανάγκη, αλλά το χρειαζόμασταν

Το πολυαναμενόμενο Deadpool & Wolverine είναι η τελευταία ταινία της Marvel κι έκανε το ντεμπούτο της στις ελληνικές κινηματογραφικές αίθουσες στις 24 Ιουλίου. Με σκηνοθέτη τον Shawn Levy, η Walt Disney Studios διαλέγει έξυπνα έναν σκηνοθέτη που κι εκείνη έχει εργαστεί μαζί του στο παρελθόν (Crater), αλλά και οι 2 βασικοί πρωταγωνιστές της ταινίας, Ryan Raynolds (Free Guy) και Hugh Jackman (Real Steel). Έχουν περάσει 6 χρόνια μετά την τελευταία ταινία του Deadpool και 7 χρόνια μετά τον επίλογο του Wolverine ως Logan.

Για όσους θεωρούν πως είχε μπει ένα ωραίο τέλος στην ιστορία του Wolverine και ήταν αχρείαστη μια συνέχιση του χαρακτήρα, θα αναφέρω πως στο σύμπαν των κόμικ και των υπερηρώων υπάρχει το λεγόμενο “Multiverse”. Τρέχουν δηλαδή άπειρα παράλληλα σύμπαντα και χρονολογικές περίοδοι, άρα και άπειρες εναλλακτικές μορφές και παρουσίες των ηρώων στο σύμπαν. Νομίζω πως πια είμαστε εξοικειωμένοι με τις super hero movies και τη λογική τους, οπότε δε νομίζω το Mutliverse να προκαλεί αρνητική εντύπωση. Είναι άλλωστε κατά την άποψη μου σωστά δοσμένο κατά τη διάρκεια της ταινίας και δεν προκαλεί ούτε απορίες ούτε αμφισβήτηση.

Μια Deadpool ταινία που σέβεται τον εαυτό της, δεν πρέπει να παίρνει τίποτα και κανέναν στα σοβαρά και να προσπερνάει κάθε πολιτική ορθότητα. Έτσι συμβαίνει λοιπόν κι εδώ, καθώς δε γλιτώνει πραγματικά κανείς από τα “πυρά” του ήρωα με το τεράστιο και αιχμηρό στόμα. Σοβαρά, η ταινία σπάει τον τέταρτο τοίχο σε εκατομμύρια κομμάτια και σε κάνει να νιώθεις πως είσαι φιλαράκι με τον Deadpool, που σχολιάζετε χαλαρά την πλοκή των περιπετειών του. Μια ταινία πέρα για πέρα ωμή, με άφθονο αίμα, βία και ακατάλληλο λεξιλόγιο. Πρέπει να αναφερθεί από νωρίς οπότε, πως για όλους αυτούς τους λόγους, η ταινία δεν ενδείκνυται σε καμία περίπτωση για μικρές ηλικίες, ανεξάρτητα από το πόσο μπορεί να αγαπάνε τις super hero ταινίες.

Θα κρατήσω το κείμενο spoiler-free και θα αρκεστώ σε αναφορές των όσων έχουν δείξει μόνο τα τρέιλερ και η επίσημη περιγραφή της ταινίας. Με αυτό σαν γνώμονα λοιπόν, η ταινία ακολουθεί την ιστορία του Deadpool που προσπαθεί να σώσει τον κόσμο του, συμπεριλαμβανομένου και των αγαπημένων του προσώπων. Σε αυτό καθίσταται όμως απαραίτητη η βοήθεια του Wolverine, τον οποίο όμως στοιχειώνουν τα λάθη από το παρελθόν του. Οι δυο τους καλούνται να βρουν τη “χρυσή τομή” για τη συνύπαρξη μεταξύ τους, κάτι το οποίο θα χρειαστεί αρκετή δουλειά για να επιτευχθεί ενώ παράλληλα αντιμετωπίζουν αμέτρητα προβλήματα και εχθρούς για να καταφέρουν τον στόχο τους. Η αλήθεια είναι πως δεν κολλάνε μεταξύ τους και αυτή η μόνιμη αντιπαλότητα και “φαγωμάρα”, σε κάνει να μη χορταίνεις να τους ακούς και να τους βλέπεις. Μπορεί σαν ήρωες να είναι αντίθετοι, αλλά ο Ryan Reynolds και ο Hugh Jackman έχουν φοβερή χημεία μαζί και φαίνεται. Έχουν πάρει τον ρόλο τους τόσο σοβαρά, που ακόμα και σκηνές που ο Hugh Jackman πρέπει να ακολουθήσει την παλαβή ενέργεια του Ryan Reynolds, υπάρχουν φορές που όχι απλά την πιάνει, αλλά την πάει κι ένα βήμα παραπάνω.

Την ταινία την παρακολούθησα μια ήμερα μετά την πρεμιέρα της σε 3D, σε μια χώρα, τη Γερμανία, που πρέπει να προσπαθήσεις λίγο παραπάνω για να βρεις μια ταινία στην αυθεντική της γλώσσα. Εδώ η αλήθεια είναι ότι προτιμάται πάρα πολύ η μεταγλώττιση στη δική τους γλώσσα σε κάθε μορφή τέχνης και οι επιλογές αν θες να παρακολουθήσεις κάτι στην αρχική γλώσσα (και στον κινηματογράφο χωρίς υπότιτλους) είναι πραγματικά συγκεκριμένες. Η αίθουσα οπότε δεν ήταν σε καμία περίπτωση ασφυκτικά γεμάτη, πέρα από τις κεντρικές θέσεις και μερικές στα πλάγια. Ο παλμός της αίθουσας ήταν επίσης πολύ θετικός, υπήρχαν αρκετά γέλια και πνιχτές κραυγές κατά τη διάρκεια και πολλά χαμόγελα με την έξοδο. Αυτό για μένα ήταν και το στοίχημα που νίκησε η ταινία, να σε κάνει δηλαδή να βγαίνεις χαμογελαστός και ευδιάθετος κατά την ολοκλήρωση της.

Η ταινία ήταν γεμάτη εφέ που ως επί το πλείστον ήταν εντυπωσιακά. Δεν υπήρχε κάποια σκηνή που να ένιωσα πως ήταν φθηνή ή κακογυρισμένη και όλοι οι ηθοποιοί έμοιαζαν να έχουν μπει απόλυτα στο “πετσί” του ρόλου. Πολλές εκπλήξεις, cameos και “easter eggs” που ακόμα και οι πιο φανατικοί της Marvel δε θα καταφέρουν να τα πιάσουν όλα.  Μέχρι και η συμπαθέστατη Emma Corrin (The Crown ως πριγκιπίσσα Diana) δίνει στον ρόλο του μεγάλου κακού της ταινίας, Cassandra Nova, ιδιαίτερο χαρακτήρα, με μία “over the top” ερμηνεία, την οποία χρειαζόταν για να αποκτήσει μεγαλύτερο βάθος.

Εδώ ίσως να είναι λίγο το μόνο μελανό σημείο της ταινίας, που θα ήθελα να έχω δει λίγο μεγαλύτερη προσοχή στους κακούς της ταινίας και στα κίνητρα τους. Δε θα πω ότι κατάλαβα απόλυτα τους σκοπούς τους, ή ακόμα και το υπόβαθρό τους. Η ταινία τους αφήνει κυρίως να υπάρχουν ως απλά υπέρτατοι κακοί, χωρίς να το αναπτύξει περαιτέρω, επικεντρώνοντας κυρίως σε άλλα πράγματα. Επίσης, δημιουργεί ένα τρομερό hype για την τελική μάχη, που εν τέλη καταλήγει να είναι αρκετά μονόπλευρη και χωρίς καμία έκπληξη.

Η δράση όμως είναι ασταμάτητη και ντύνεται συνεχώς αντισυμβατικά από licensed κομμάτια. Η οθόνη θα γεμίζει αίματα και θα πετάγονται ανθρώπινα άκρα σε ένα πάρτυ από gore, ενώ παράλληλα θα παίζει Madonna, Avril Lavigne ή ακόμα και AC/DC. Συνταγή παρόμοια με Guardians of the Galaxy και Umbrella Academy, που προσωπικά λατρεύω και ταιριάζει απόλυτα σε τέτοιου είδους ταινίες.

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ

Συνοψίζοντας, η ταινία είναι το απόλυτο “fan service” για το κοινό που αγαπάει όχι μόνο το Deadpool, αλλά ολόκληρο το Marvel Universe. Κάθε σκηνή είναι υπερβολική αλλά ταυτόχρονα άκρως διασκεδαστική. Η Marvel έχει σεβαστεί απόλυτα τον Deadpool και κρατάει αναλλοίωτο τον χαρακτήρα και την ταυτότητα του χαρακτήρα, όπως τον έχουμε γνωρίσει και στα κόμικ. Είναι μια ταινία που δείχνει τις πραγματικές δυνατότητες του Deadpool του Ryan Reynolds. Σημαντικό επίσης να αναφερθεί, πως η σκηνή μετά τους τίτλους τέλους δεν πρέπει να αμεληθεί.

+1
4
+1
0
+1
7
+1
0
+1
0
+1
0
+1
0
Show More

Γιώργος Μανωλάκης

Μερικοί θρύλοι λένε πως γεννήθηκε με μία κονσόλα στα χέρια. Άλλοι πως είναι ο μεγαλύτερος εκπαιδευτής Pokemon που έχει υπάρξει ποτέ. Εκείνος σεμνός και συγκροτημένος, έτοιμος να αποδεχτεί κάθε πρόκληση που θα συναντήσει στο διάβα του. Πέρα για την αγάπη του στα Pokemon, περνάει αρκετές ώρες παίζοντας single player/story driven games.
Δείτε επίσης
Close
Back to top button