Όταν άνοιξα για πρώτη φορά το Discounty, περίμενα κάτι ελαφρύ, ίσως ακόμη και αναλώσιμο. Μια ιδιόμορφη προσομοίωση για την εκτέλεση errands σε ένα ελαφρώς υπερβολικό σούπερ μάρκετ. Δεν περίμενα να φύγω με μια νέα εκτίμηση για τους υπαλλήλους των σούπερ μάρκετ, ένα μάτι για την οργάνωση των ραφιών και, το πιο παράξενο από όλα, την αίσθηση ότι ήμουν μέρος μιας ζωντανής, αναπνέουσας κοινότητας που περιείχε εξ ολοκλήρου τους κατοίκους του ενεργούς, ο καθένας με τη δικιά του ιστορία και καθημερινή ζωή.
Από τη στιγμή που ξεκινά το παιχνίδι, ο κόσμος του είναι γεμάτος κίνηση. Δεν είσαι απλώς ένας μοναχικός παίκτης σε ένα στατικό σύνολο ραφιών, αλλά βυθίζεσαι σε έναν μικρόκοσμο εμπορίου, κουβεντούλας και διακριτικών δραματικών περιστατικών. Το κατάστημα μοιάζει ζωντανό με έναν τρόπο που λίγα παιχνίδια προσομοίωσης καταφέρνουν να αποτυπώσουν. Οι πελάτες δεν περπατούν απλώς προς το πλησιέστερο προϊόν σαν ρομπότ που λειτουργούν με ρολόι, αλλά περιπλανιούνται, γυρίζουν πίσω, συγκρίνουν ετικέτες, συνοφρυώνονται όταν ένα προϊόν είναι εξαντλημένο και μάλιστα κάνουν μικρές κουβεντούλες μεταξύ τους στην ουρά.
Είναι αυτή η προσοχή στις μικρές λεπτομέρειες — τα καροτσάκια που χτυπούν μεταξύ τους σε μια στιγμή απροσεξίας, μια ανακοίνωση για ένα χύσιμο στο διάδρομο τέσσερα, ένα παιδί που τραβάει το μανίκι του γονιού του — που κάνει τον κόσμο του Discounty πειστικό. Αυτά δεν είναι απλά κινούμενα σχέδια στο παρασκήνιο, αλλά μέρος ενός ευρύτερου συστήματος όπου οι ενέργειές σου ως υπάλληλος έχουν αντίκτυπο. Αν ανανεώνεις τα αποθέματα πολύ αργά, οι ουρές μεγαλώνουν. Αν βάλεις λάθος τιμή σε κάτι, θα μαθευτεί. Αν κάνεις πολύ μεγάλη έκπτωση σε ένα προϊόν, θα δεις τα ράφια να αδειάζουν σε λίγα λεπτά, και θα πρέπει να βιαστείς για να προλάβεις.
Το παιχνίδι κερδίζει πραγματικά την αναγνώριση για τον τρόπο που απεικονίζει την ίδια την εργασία. Δεν ρομαντικοποιεί τη λιανική πώληση. Οι εργασίες μπορεί να είναι επαναλαμβανόμενες – σάρωση προϊόντων, αναδιοργάνωση αποθηκών, απομνημόνευση προσφορών – αλλά το Discounty τις γεμίζει με νόημα. Η συνεχής πολυασχολία, η νοητική καταμέτρηση των αποθεμάτων και η φυσική μετακίνηση μεταξύ των τμημάτων με έκαναν να νιώσω πραγματικό σεβασμό για όσους διατηρούν τα καταστήματα του πραγματικού κόσμου σε λειτουργία. Αυτό είναι ένα από τα λίγα παιχνίδια όπου, μετά το τέλος του παιχνιδιού, συνειδητοποίησα ότι έβλεπα με διαφορετικό μάτι τους ανθρώπους πίσω από τον πάγκο του τοπικού μου σούπερ μάρκετ.
Υπάρχει μια ισορροπία μεταξύ πίεσης και γοητείας κατά τις πρώτες ώρες. Το να μαθαίνεις τους ρυθμούς των παραδόσεων, να κατανοείς τις προτιμήσεις των πελατών και να καταλαβαίνεις πώς να βελτιστοποιήσεις τη διάταξη του καταστήματος είναι συναρπαστικό, ακόμη και άνετο μερικές φορές. Η αίσθηση της επιτυχίας όταν το κατάστημά σου λειτουργεί σαν μια καλολαδωμένη μηχανή είναι βαθιά ικανοποιητική. Τα συστήματα του παιχνιδιού αλληλοσυνδέονται αρμονικά: οι τιμές επηρεάζουν την επισκεψιμότητα, η οποία με τη σειρά της επηρεάζει το φόρτο εργασίας των υπαλλήλων, το οποίο στη συνέχεια επηρεάζει την ικανοποίηση των πελατών. Όταν όλα ταιριάζουν, σχεδόν ξεχνάς ότι παίζεις ένα παιχνίδι — νιώθεις σαν να διευθύνεις μια πραγματική επιχείρηση.
Ωστόσο, περίπου στη μέση, το Discounty χάνει μέρος της λάμψης του. Η καινοτομία των μηχανισμών φθίνει και αρχίζεις να βλέπεις τα υποκείμενα μοτίβα. Οι συμπεριφορές των πελατών, που κάποτε ήταν γοητευτικές λόγω της απρόβλεπτης φύσης τους, γίνονται εύκολα προβλέψιμες. Η ποικιλία των εργασιών —αν και αρχικά συναρπαστική— καταλήγει σε έναν κύκλο που μοιάζει περισσότερο με υποχρέωση παρά με πρόκληση.
Αυτή η αλλαγή δεν είναι εξ ολοκλήρου αποτυχία του σχεδιασμού είναι σχεδόν μια σκόπιμη αντανάκλαση της πραγματικής εργασίας στον τομέα του λιανικού εμπορίου. Το μέσο του παιχνιδιού μοιάζει με τη ρουτίνα μεταξύ των περιόδων αιχμής των διακοπών: σταθερό, προβλέψιμο και ελαφρώς μονότονο. Έχεις ήδη ξεκλειδώσει τα βασικά εργαλεία, βελτιστοποιήσει τη διάταξη και εξαλείψει τις ανεπάρκειες. Από εκείνο το σημείο, η πρόκληση γίνεται η διατήρηση του ενδιαφέροντος, και το Discounty δεν το καταφέρνει πάντα.
Ωστόσο, το περιβάλλον παραμένει ένα από τα highlights, ακόμα και όταν το gameplay σταθεροποιείται. Οι developers δεν αρκέστηκαν σε στατικά φόντα: οι εποχιακές αλλαγές αντικατοπτρίζονται στη διακόσμηση του καταστήματος, η επιλογή των προϊόντων αλλάζει με την πάροδο του χρόνου και οι τακτικοί πελάτες αναπτύσσουν αναγνωρίσιμες ιδιαιτερότητες. Ένας ηλικιωμένος πελάτης ζητά πάντα την ίδια μάρκα τσαγιού, ένας νεαρός άνδρας περιεργάζεται τα ηλεκτρονικά είδη χωρίς να αγοράζει ποτέ και μια μητέρα με δίδυμα αφήνει πίσω της διπλάσιο χάος από τους άλλους πελάτες. Κανένα από αυτά δεν είναι προγραμματισμένες αποστολές αλλά αποτελούν λεπτομέρειες του περιβάλλοντος που κάνουν το κατάστημα να μοιάζει να έχει ιστορία και προσωπικότητα.
Υπάρχει επίσης μια λεπτή κοινωνική κριτική που είναι υφασμένη στην εμπειρία. Χωρίς να γίνεται ποτέ διδακτικό, το παιχνίδι δείχνει διακριτικά τις απαιτήσεις που επιβάλλονται στους υπαλλήλους και τη λεπτή ισορροπία που πρέπει να διατηρούν μεταξύ της εταιρικής πολιτικής και της εξυπηρέτησης των πελατών. Θα σας υπενθυμίζει ότι αυτοί οι ρόλοι απαιτούν υπομονή, σωματική αντοχή, γρήγορη σκέψη και διπλωματία. Είναι δύσκολο να μη σκεφτεί κανείς πόσο μεγάλο μέρος αυτής της εργασίας είναι αόρατο στον μέσο πελάτη.
Οπτικά, το Discounty επιλέγει ένα ημιρεαλιστικό στυλ που τείνει προς τη ζεστασιά παρά προς τη στειρότητα. Ο φωτισμός αλλάζει κατά τη διάρκεια της ημέρας, ρίχνοντας μακριές σκιές στο τμήμα των φρέσκων προϊόντων το απόγευμα. Τα σχέδια των συσκευασιών είναι αρκετά διακριτικά ώστε να είναι αξιομνημόνευτα χωρίς να μοιάζουν με ελαφρώς καλυμμένες μάρκες του πραγματικού κόσμου. Ο περιβαλλοντικός ήχος είναι εξαιρετικός — το χαμηλό μουρμουρητό των αγοραστών, το μακρινό βουητό των ψυκτικών μονάδων, το περιστασιακό μεταλλικό τζινγκλ μιας διαφήμισης μέσα στο κατάστημα.
Όσον αφορά τον έλεγχο, είναι απλό. Η κίνηση και η αλληλεπίδραση είναι ομαλές, αν και τα μενού αποθέματος μπορεί να φαίνονται λίγο δυσκίνητα στα πιο πολυσύχναστα τμήματα του παιχνιδιού. Οι developers προφανώς ήθελαν η ελαφριά δυσκολία στη μεταφορά τους να προσομοιάζει την πολυπλοκότητα της διαχείρισης ενός καταστήματος λιανικής, αλλά υπάρχουν στιγμές όπου ο ρεαλισμός δίνει τη θέση του στην απογοήτευση, ειδικά όταν βιάζεστε να ικανοποιήσετε ένα αίτημα αναπλήρωσης αποθεμάτων και κατά λάθος ανοίγετε το λάθος μενού.
To pacing του τίτλου είναι η σημαντικότερη αδυναμία του. Η αρχική καμπύλη μάθησης είναι ελκυστική και το τελικό στάδιο — όπου διαχειρίζεσαι πολλά καταστήματα — ξαναπαίρνει φόρα με νέες προκλήσεις. Αλλά οι μεσαίες ώρες υποχωρούν υπό το βάρος της ρουτίνας τους. Αν υπήρχαν πιο δυναμικά γεγονότα, απροσδόκητες αλλαγές στη ζήτηση της αγοράς ή ακόμα και περιστασιακά δράματα με το προσωπικό που έπρεπε να διαχειριστείς, το μεσαίο στάδιο του παιχνιδιού θα μπορούσε να είχε παραμείνει εξίσου συναρπαστικό με την αρχή.
Ωστόσο, υπάρχουν ακόμα πολλά να εκτιμήσει κανείς στο Discounty. Δεν προσομοιώνει απλώς ένα σούπερ μάρκετ, αλλά αποτυπώνει το συναισθηματικό τοπίο της εργασίας σε ένα τέτοιο κατάστημα. Η υπερηφάνεια για ένα τέλεια εφοδιασμένο ράφι, η μικρή χαρά που νιώθεις όταν βλέπεις το πρόσωπο ενός τακτικού πελάτη να φωτίζεται όταν το αγαπημένο του προϊόν είναι και πάλι διαθέσιμο — όλες αυτές οι στιγμές συνθέτουν κάτι εκπληκτικά προσωπικό.
Όταν έπεσαν οι τίτλοι τέλους μετά από 15 ώρες παιχνιδιού, δε σκεφτόμουν μόνο τις ώρες που είχα περάσει διευθύνοντας το εικονικό μου κατάστημα — σκεφτόμουν τους πραγματικούς ανθρώπους που το κάνουν αυτό κάθε μέρα. Βρέθηκα να κρατάω τις πόρτες ανοιχτές για τους αποθηκάριους που έσπρωχναν καροτσάκια, να ευχαριστώ τους ταμίες με λίγο περισσότερη ειλικρίνεια και να παρατηρώ πόση ήσυχη συντονισμένη προσπάθεια χρειάζεται για να λειτουργήσει ένα κατάστημα. Αυτό δεν είναι ένα αποτέλεσμα που περίμενα από ένα παιχνίδι προσομοίωσης σούπερ μάρκετ, και είναι ένα από τα πιο διαχρονικά επιτεύγματα του παιχνιδιού.
Το Discounty είναι μια ευχάριστη εμπειρία, παρά τα ελαττώματα του στη μέση του παιχνιδιού, δίνει μια διαφορετική όψη της καθημερινότητας ενός υπαλλήλου σούπερ μάρκετ και την αντιμετώπιση που μπορεί να έχει. Μας δίνει ακόμα και μαθήματα ζωής μέσα από την εμπειρία των πελατών και τις ζωές τους. Μια 15ωρη εμπειρία που είναι προσβάσιμη για όλους.
Το Bossfight.gr ευχαριστεί θερμά την εκδότρια εταιρεία που μας παραχώρησε το παιχνίδι για τις ανάγκες του Review.
Περισσότερα σαν αυτό…
InKonbini
Arcade Paradise
Punch Club
Graveyard Keeper
Πληροφορίες
- Είδος: RPG/Simulator
- Developer: Crinkle Cut Games
- Publisher: PQube
- Πλατφόρμες: PlayStation 4, PlayStation 5, Xbox One, Xbox Series, Nintendo Switch, PC
- Tested on: PlayStation 5 PRO
- Ημερομηνία κυκλοφορίας: 21 Αυγούστου
- PEGI: 3
- Players: Single Player
- Προοπτική: Bird View
- Τιμή Κυκλοφορίας: 19.99€
- Links: Website, Twitter, PlayStation Store, Xbox Store, Nintendo Switch, Steam
Discounty
ΘΕΤΙΚΑ
- Χαριτωμένο Art-style
- Ζωντανός κόσμος
- Σωστά στοιχεία managment
ΑΡΝΗΤΙΚΑ
- Στην μέση του παιχνιδιού χάνει την λάμψη του
- Κακή χρήση των μενού
