Το Caravan SandWitch είναι μία νέα indie διαστημική περιπέτεια από τις Plane Toast και Dear Villagers, που για να πω την αλήθεια με έπιασε απροετοίμαστο. Ήρθε χωρίς μεγάλες συστάσεις και χωρίς να γνωρίζω τίποτα σχετικά με το υπόβαθρό του, αλλά κατάφερε όμως να με κάνει να πάρω μέρος σε μια ξεχωριστή περιπέτεια, που πλέον θα την θυμάμαι πάντα με νοσταλγία. Εκ πρώτης όψεως, παρακολουθώντας μόνο το trailer του, το παιχνίδι μου έδινε την εντύπωση ενός περίεργου συνδυασμού, που ίσως φαινομενικά να φαίνεται περίεργος, αλλά εν τέλη να κεντρίζει το ενδιαφέρον. Ένιωσα λοιπόν πως βλέπω κάτι μεταξύ από Dungeons of Hinterberg σε art style και ύφος, με Death Stranding όσον αφορά την προσέγγιση και την ιδέα του delivery. Μπορεί στο πρακτικό κομμάτι να μην έπεσα απολύτως μέσα, το παιχνίδι όμως έχει αρκετές επιρροές από διάφορα άλλα παιχνίδια, που δανείζεται πολλά καλά στοιχεία, αλλά τα εισάγει με όμορφο τρόπο, διαμορφώνοντας μια πραγματικά ξεχωριστή ταυτότητα. Το παιχνίδι ανήκει επίσημα στο open world action είδος, αλλά προσφέρει πολλά περισσότερα πέρα από αυτό. Είναι επίσης μια cozy περιπέτεια με πολλά puzzle και platforming στοιχεία στον πυρήνα του. Αρκετά θεωρώ όμως ότι μακρηγόρησα με την εισαγωγή του παιχνιδιού, καλύτερα θα ήταν να αναλύσουμε τους τομείς του και να δούμε που ξεχωρίζει, αλλά και τι προβλήματα αντιμετωπίζει.

Στο Caravan SandWitch ακολουθούμε την ιστορία της Sauge, μιας νεαρής κοπέλας που λαμβάνει ένα περίεργο μήνυμα από την εξαφανισμένη αδερφή της. Φεύγοντας από την διαστημική βάση όπου τα τελευταία χρόνια διέμενε, γυρίζει στο σπίτι της για να ανακαλύψει περισσότερα σχετικά με ένα περίεργο σήμα που έλαβε. Βασικός σκοπός μας λοιπόν είναι ξετυλίξουμε το κουβάρι, σχετικά με την εξαφάνιση της αγαπημένης αδερφής της Sauge. Στον δρόμο προς την αναζήτηση όμως θα συναντήσουμε πολλά γνώριμα πρόσωπα από το παρελθόν της, τα οποία έχουν να συνεισφέρουν πολλά στην εξέλιξη της ιστορίας του παιχνιδιού. Το παιχνίδι προσφέρει μια σεβαστή πληθώρα από side quests, που μερικά μπορεί να είναι fetch quests και να αποσκοπούν μόνο στις ανταμοιβές, αλλά υπάρχουν και ορισμένα αρκετά πρωτότυπα. Μια ιστορία γενικά αρκετά ενδιαφέρουσα, που σε κάνει να θέλεις να επενδύσεις και να μάθεις περισσότερα. Την βρήκα έξυπνα καλογραμμένη, όπως ακριβώς και τους περισσότερους χαρακτήρες στον κόσμο του.

Προσωπικά άρχισα να εξοικειώνομαι με το παιχνίδι και να δένομαι περισσότερο με αυτό μέσω των side quests. Ένα από τα πρώτα, αρκετά νωρίς στο παιχνίδι για παράδειγμα, είναι μια περιπέτεια με έναν βάτραχο που ψάχνει κάποιον ενθουσιώδη και εξίσου περιπετειώδη για μια συγκεκριμένη δουλειά. Το βρίσκω τόσο έξυπνο, γιατί το παιχνίδι σε έχει κάνει ήδη να νιώσεις ότι θα παίξεις μια περιπέτεια που πρέπει να εξερευνήσεις έναν περίεργο sci-fi κόσμο, οπότε μόλις διαβάζεις ότι ψάχνει κάποιον με τα στοιχεία που ήδη υποσυνείδητα σου έχει περάσει το παιχνίδι, δεν το σκέφτεσαι ιδιαίτερα ακόμα κι αν δε σου προσφέρει καμία ανταμοιβή. Παρόλα αυτά οι ανταμοιβές από τα side quests είναι αρκετά καλοδεχούμενες αν όχι απαραίτητες. Το παιχνίδι χρησιμοποιεί πλακέτες σαν currency και απλά τις χωρίζει σε βαθμίδες σπανιότητας. Τα πάντα μπορούν να βρεθούν σκόρπια ανά τον κόσμο, αλλά μέσω των side quest γίνεται αρκετά πιο εύκολη η μαζική συλλογή τους. Τα χρησιμοποιούμε κυρίως για να αναβαθμίσουμε το όχημα μας και σε μερικά εργαλεία που μας χρησιμεύουν στην εξερεύνηση.

Όσον αφορά το όχημα μας λοιπόν, πρόκειται και για τον βασικό μηχανισμό του παιχνιδιού, αφού η βασική πρόοδος γίνεται μέσω αυτού. Όσο προχωρά το παιχνίδι και συλλέγουμε αρκετά κομμάτια ώστε να μπορούμε να το αναβαθμίσουμε, ξεκλειδώνουμε ιδιότητες όπως το scan το hook ή το σκάψιμο, που κάνουν τη ζωή μας τρομερά πιο εύκολη. Κάθε νέα ιδιότητα που ξεκλειδώνουμε, μοιάζει σαν τεράστια πρόοδος, μιας και ανακαλύπτουμε πράγματα που είτε ήταν κρυμμένα είτε κάπου μη προσβάσιμα, ανακαλύπτοντας έτσι καινούριες τοποθεσίες και κατ’ επέκταση περιπέτειες. Κάτι που κάνει τη ζωή μας επίσης πολύ πιο εύκολη στο παιχνίδι, είναι ότι σε όποιο σημείο κι αν βρισκόμαστε, όσο μακριά κι αν είμαστε από το αμάξι, με το πάτημα ενός κουμπιού μπορούμε να τηλεμεταφερθούμε σχεδόν αμέσως σε εκείνο. Όσο αφορά την αίσθηση του στην οδήγηση, δεν μπορώ να πω ότι είναι συναρπαστική, αλλά σαν όχημα πιο πολύ χρειάζεται να μας μεταφέρει απλά στο επιθυμητό σημείο, χωρίς να χρειάζεται να δοκιμάσει τις οδηγικές μας ικανότητες. Επίσης κάτι που πρέπει να αναφερθεί, όχι απαραίτητα σαν αρνητικό, είναι ότι ούτε το αμάξι, ούτε και η Sauge δέχονται ζημιά, ακόμα και αν πέσουν από τον πιο ψηλό γκρεμό. Επειδή δεν εξηγείται με κάποιο τρόπο ότι κατέχει υπερδυνάμεις ή τεχνολογίες, θα προτιμούσα να έχει εισαχθεί κάτι ώστε να το δικαιολογεί, αλλά καταλαβαίνω ότι είναι το ύφος του παιχνιδιού τέτοιο, που σε αφήνει σε απόλυτη ελευθερία και χωρίς κανένα άγχος.

Το περιβάλλον του παιχνιδιού είναι σαφώς sci-fi, με ιδιαίτερη έμφαση στο φουτουριστικό στυλ σε μία εγκαταλελειμμένη γη. Ο κόσμος του είναι αρκετά γαλήνιος γεμάτο πράσινα τοπία, λιβάδια και βουνά, ενώ εντύπωση κάνει εξαρχής ένας τεράστιος παράξενος και μεγαλοπρεπής στρόβιλος που είναι εμφανής από οποιοδήποτε σημείο στον χάρτη. Ένας γνωστός μηχανισμός που δανείζεται από το Zelda, είναι η σταδιακή εμφάνιση του χάρτη μέσω άνοιγμα πομπών. Στην περίπτωση του Caravan SandWitch όμως, αντί να τους ενεργοποιείς πρέπει να τους καταστρέφεις, επειδή μπλοκάρουν το σήμα. Το να φτάσεις επίσης σε αυτούς συνήθως απαιτεί και λίγο ικανότητα. Είτε θα χρειαστεί να λύσουμε κάποιον απλό γρίφο, είτε κάποιου είδους platforming κι ενίοτε ένας συνδυασμός και των δύο. Στα αρνητικά όμως πρέπει να σημειωθεί πως η αίσθηση του κόσμου μοιάζει αρκετά άδεια. Λείπει κάποιο ζωντανό στοιχείο στην φύση, που θα ανέβαζε πολύ παραπάνω την εμπειρία. Είναι η έλλειψη πουλιών και ζώων γενικότερα, κάποια ένδειξη ζωής από τα δέντρα και ακόμη και η θάλασσα που δε σχηματίζεται το παραμικρό κυματάκι.

Το βασικότερο πρόβλημα που αντιμετωπίζει το παιχνίδι όμως, που επηρεάζει την γενικότερη ομορφιά του, είναι ο τεχνικός του τομέας. Η έκδοση του Switch, όπου παίχτηκε το παιχνίδι, δεν είναι σε καμία περίπτωση η πλατφόρμα που προτείνεται για να παιχτεί ο τίτλος. Το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι η μονίμως θολή εικόνα που κουράζει δυστυχώς, σχετικά γρήγορα τα μάτια. Τα αντικείμενα του κόσμου εμφανίζονται από το πουθενά (pop-up), ενώ το framerate υποφέρει ανά τακτά διαστήματα. Το παιχνίδι, την περίοδο που γράφεται το review, βρίσκεται στις πρώιμες μέρες κυκλοφορίας του, οπότε ελπίζω σίγουρα σε κάποιο update που θα διευθετήσει τα τεχνικά του προβλήματα. Μετά από επικοινωνία που είχαμε με τους developers πάντως, μας διαβεβαίωσαν ότι είναι ενήμεροι σχετικά με τα προβλήματα απόδοσης στην έκδοση του Switch και θα προσπαθήσουν να φέρουν σύντομα update που θα τα διορθώνουν. Θέλω να τονίσω παρόλα αυτά, ότι το παιχνίδι δεν είναι σε καμία περίπτωση ακατάλληλο ή μη αναστρέψιμο. Σίγουρα δεν είναι στην καλύτερη του εκδοχή, αλλά αν το Switch είναι ο μοναδικός σας τρόπος να παίξετε το Caravan SandWitch, μη το σκεφτείτε δεύτερη φορά. Αυτό που σίγουρα δε θα δεχόμουν όμως να διαβάσω σαν δικαιολογία, είναι η ηλικία του Switch. Έχουμε δει ανά τα χρόνια δεκάδες παιχνίδια, ακόμα και από third party developers και indie παραγωγές, να κάνουν θαύματα με τη κονσόλα.

Στη συνέχεια θα ήθελα να μιλήσουμε για κάτι που πραγματικά με κέρδισε στο παιχνίδι, και αυτό είναι το soundtrack του. Υπάρχουν πολύ όμορφα κομμάτια, κομμένα και ραμμένα για το ύφος του παιχνιδιού. Ήταν έρωτας με το πρώτο άκουσμα. Το τραγούδι που ξεχωρίζει από την όμορφη αλλά μικρή λίστα του παιχνιδιού, είναι προφανώς το κεντρικό του soundtrack. Πλήρως ατμοσφαιρικό, απαλό, σε ηρεμεί και προσφέρει την καταλληλότερη συντροφιά σε αυτό το ταξίδι. Είναι το γαλλικό Pensée Dérobée με συνθέτρια την Antynomy, που ήταν η καλύτερη αφορμή να τη γνωρίσω μέσω της μουσικής της. Αν αρέσκεστε σε low-fi ακούσματα, οφείλετε να τη γνωρίσετε κι εσείς.

Όσο αφορά τον υπόλοιπο ακουστικό τομέα του παιχνιδιού, τα πράγματα βαίνουν επίσης ικανοποιητικά. Το παιχνίδι φαντάζει αρκετά πιο ζωντανό ακουστικά από ότι οπτικά και τα εφέ που χρησιμοποιεί δεν μοιάζουν καθόλου χαμηλής ποιότητας. Δεν υπάρχουν διάλογοι στο παιχνίδι, αλλά ευτυχώς δε τους αντικαθιστά με μόνιμα μουρμουρητά, παρά μόνο με ένα αρχικό επιφώνημα, που κατά την άποψη μου είναι και η καλύτερη προσέγγιση.

Συνολικά το Caravan SandWitch είναι ένα ξεχωριστό παιχνίδι. Καλογραμμένοι χαρακτήρες, ενδιαφέρον ιστορία κι ένα φοβερό soundtrack. Δυστυχώς το Switch το αδικεί οπτικά, ώστε να μπορούσα να προσθέσω περισσότερα για την ομορφιά του. Έχοντας δει τι προσφέρει στις άλλες πλατφόρμες, θεωρώ κρίμα να μην μπορεί να πιάσει τα ίδια standards και η έκδοση του Switch, όποιοι και αν είναι οι λόγοι. Το μόνο σίγουρο είναι ότι ανεξάρτητα την πλατφόρμα που έχετε στην κατοχή σας, το Caravan SandWitch είναι ένα must-play του είδους και μια indie παραγωγή που αξίζει πολλά μπράβο. Άμα καταφέρει κι επιλύσει τα μικρά προβλήματα που κάνουν το παιχνίδι λίγο τραχύ εδώ κι εκεί, θα μιλάμε για κάτι πραγματικά σπουδαίο. Εμένα όμως ομολογώ ότι με κέρδισε και ότι η Dear Villagers απέκτησε έναν καινούριο θαυμαστή. Θα τους ακολουθώ μελλοντικά και με τεράστιο ενδιαφέρον κι ενθουσιασμό, θα περιμένω να παίξω μελλοντικά παιχνίδια τους. Ελπίζω το Caravan SandWitch να γίνει λοιπόν ένα σκαλοπάτι για την εταιρία, ώστε να βρει τα μέσα που χρειάζεται και να φτάσει στο σημείο που έχει οραματιστεί.