O κόσμος του Fairy Tail έχει χτιστεί με προσοχή και σαν anime παραμένει πιστό στις αρχικές του ιδέες εδώ και 15 χρόνια, από το 2009 δηλαδή, όταν και κυκλοφόρησε. Είναι από τα anime που κατέχουν ένα μεγάλο κομμάτι από την πίτα της δημοσιότητας και -δικαίως- θεωρείται ως ένα από τα πιο πετυχημένα anime όλων των εποχών.

Ανάμεσα στους fans του εκπληκτικού αυτού κόσμου, μπορείτε να συμπεριλάβετε κι εμένα. Θα ξεκινήσω με ένα πολύ επικίνδυνο hot take, που μπορείτε να το λάβετε και ως μια εισαγωγή για το περί τίνος πρόκειται σαν ιστορία και προσέγγιση. Προσωπικά, το Fairy Tail θεωρώ πως είναι ότι θα έπρεπε να είναι το One Piece. Αδιάκοπη δράση, χωρίς filler και περίεργες παράλληλες ιστορίες, αλλά με αντίστοιχη δράση, χιούμορ, επικές στιγμές και το κυριότερο, εξίσου καλογραμμένους χαρακτήρες με τεράστια έμφαση στη φιλία. Μπορεί να το παρακάνει σε άλλα σημεία, όπως για παράδειγμα πόσο σεξουαλικά απεικονίζει το γυναικείο φύλο, αλλά δεν ξέρω πόσο μπορεί να θεωρηθεί από όλους μας αρνητικό αυτό κι εκτός αυτού, νομίζω ότι είναι και κάτι που χαρακτηρίζει την anime κουλτούρα γενικότερα.

Σε κάθε περίπτωση πάντως, το Fairy Tail είναι φτιαγμένο για να προσφέρει αδιάκοπη διασκέδαση στον θεατή ή και στον παίχτη πλέον, μιας και η μεταφορά του στις κονσόλες έχει αφουγκραστεί παρόμοια φιλοσοφία. Αυτό είναι το μεγαλύτερο στοίχημα λοιπόν που κερδίζει για εμένα η σειρά Fairy Tail σαν βιντεοπαιχνίδι. Παραμένει πιστή στο DNA του anime με την ομάδα ανάπτυξης της Gust να κάνει πάρα πολύ καλή δουλειά στη μεταφορά του στις κονσόλες, κρατώντας αναλλοίωτο το ύφος του. Τέσσερα χρόνια μετά το ντεμπούτο του στις κονσόλες, επιστρέφει με sequel για να ικανοποιήσει το fan service του, που φροντίζει πάντα να εξυπηρετεί.

Το δεύτερο παιχνίδι της σειράς λοιπόν, περιστρέφεται γύρω από το τελευταίο Arc και την εισβολή του Alvarez. Έχουμε τις μάχες μεταξύ μάγων και φατριών Zeref (Spriggan 12) και Fairy Tail με την κλιμάκωση όλων των γεγονότων γύρω από αυτές. Για όποιον δε γνωρίζει τον Zeref, είναι ένας πολύ δυνατός και αθάνατος μάγος, που αυτή η αθανασία τον έχει οδηγήσει σε μονοπάτια πιο σκοτεινά, χωρίς να έχει συνήθως κάποιον λόγο, πέρα του ότι απλά μπορεί και θέλει. Στην ιστορία μας κυνηγάει να πάρει την τεράστια δύναμη της φατρίας Fairy Tail για προσωπικό όφελος κι ενώ θα ήταν τεράστιο πρόβλημα από μόνος του, επιστρατεύει επίσης με το μέρος του δώδεκα παντοδύναμους μάγους, γνωστούς ως Spriggan 12. Σαφώς, σκοπός μας είναι να νικήσουμε κάθε μέλος τους και να αναχαιτίσουμε την επίθεση του Zeref.

Από τη μεριά της Fairy Tail δε λείπει κανένας χαρακτήρας. Όλοι οι αγαπημένοι μας μάγοι χωρίς καμία απολύτως εξαίρεση δηλώνουν παρών, με την Lucy και τον Natsu να έχουν αναμενόμενα όπως και στο anime λίγο παραπάνω πρωταγωνιστικό ρόλο. Ενώ δεν είναι όλοι με τον ίδιο τρόπο playable, το παιχνίδι καταφέρνει να δώσει αξία σε όλα τα μέλη, κάτι που είναι αρκετά εντυπωσιακό, μιας και μιλάμε για πάνω από δέκα ήρωες. Ο καθένας με τον ιδιαίτερο χαρακτήρα του και τις “χαζές” στιγμές του, δε θα μπορούσα να φανταστώ το παιχνίδι υπό την απουσία κανενός. Για κάποιον που δε γνωρίζει το παραμικρό για το franchise, το παιχνίδι κάνει πολύ καλή δουλειά με τις ορολογίες και τους χαρακτήρες στο παιχνίδι. Σε κάθε διάλογο, με το πάτημα ενός κουμπιού δίνει τη δυνατότητα μιας μικρής περιγραφής στις ονομασίες που αναφέρεται, που ομολογώ ότι βοήθησε ακόμη κι εμένα. Αν κάποιος δεν είναι φαν του διαβάσματος, τότε πιστεύω ότι ίσως να υπάρχουν ερωτήματα ανά στιγμές, αν και το σημείο το οποίο πιάνεται θεωρώ είναι ιδανικό, γιατί δεν εγείρει σαν ιστορία απορίες, παρά μόνο ίσως σε πρόσωπα και υπόβαθρα.

Όσον αφορά το gameplay του τώρα, το Fairy Tail 2 είναι ένα ιδιαίτερο είδος turn-based RPG. Αυτό που το κάνει ιδιαίτερο είναι ότι οι μάχες δε γίνονται περιμένοντας τη σειρά του ο κάθε χαρακτήρας για να παίξει, αλλά περιμένοντας να φορτώσει μια μπάρα. Όσοι έχουν παίξει το αρχικό παιχνίδι δε χρειάζονται συστάσεις. Για τους υπόλοιπους θα έφερνα αρχικά το παράδειγμα της σειράς Xenoblade. Προχωρώντας στον χάρτη με τον χαρακτήρα της αρεσκείας μας, υπάρχουν διάσπαρτες ομάδες εχθρών που μπορούμε να ξεκινήσουμε μάχη χτυπώντας πρώτοι. Στη μάχη, ο κάθε χαρακτήρας έχει τα δικά του μοναδικά skills και χαρακτηριστικά τα οποία αναβαθμίζονται σε μορφή skill tree. Ένα απλό combo επίθεσης μας γεμίζει το stamina που χρειαζόμαστε για να κάνουμε τα skills αυτά. Το combo επίθεσης όμως έχει cooldown το οποίο εξαρτάται από το πόσο γρήγορος είναι κάθε χαρακτήρας. Στην αρχή ίσως κατακλυζόμαστε από ορολογίες και κανόνες καθώς εμπλουτίζεται περεταίρω με συνδυαστικές επιθέσεις, support επιθέσεις και τελικές επιθέσεις, αλλά το παιχνίδι κάνει καλά τη δουλειά του στο να μας εξηγεί και να μας εισάγει ομαλά στους μηχανισμούς του.

Όλοι αυτοί οι μηχανισμοί, σε συνδυασμό με τη μεγάλη ποικιλία στο ρόστερ των χαρακτήρων που μπορείς να διαλέξεις, δίνει μεγάλο βάθος και στρατηγική στο παιχνίδι. Δίνει όλα τα εργαλεία, για να σχηματίσουμε ένα παιχνίδι γύρω από τις προτιμήσεις μας σε κάθε τομέα. Δεν μπορώ όμως να αρνηθώ, ότι υπήρχαν και στιγμές που το ένιωσα επαναλαμβανόμενο. Σου δίνει την ψευδαίσθηση ενός ανοιχτού κόσμου προς εξερεύνηση, αλλά πρακτικά σου κλείνει τον δρόμο με εμπόδια που τα ξεπερνάμε προχωρώντας την ιστορία, κάνοντας το ουσιαστικά πιο γραμμικό. Τα side quests που συνάντησα ήταν όλα fetch quests, ενώ θα ήθελα να δω να εξελίσσει τους εχθρούς και κυρίως τα mini bossfights ή τα bossfights κάπως παραπάνω. Καλοδεχούμενη η αδιάκοπη δράση και η συνεχής πρόοδος, αλλά θα ήθελα να δω κάτι πιο εντυπωσιακό και προσεγμένο στις κομβικές στιγμές.

Ο τίτλος δοκιμάστηκε στην Pro έκδοση του PlayStation 4 και για να είμαι ειλικρινής υπήρχαν προβλήματα στον τεχνικό τομέα. Το framerate υπέφερε αρκετά σε σημεία με πολλούς εχθρούς μαζεμένους, καθώς και στα ανοιχτά σημεία του χάρτη με μεγάλο βάθος δεν έλειπε το pop-up. Το framerate δυσκόλεψε αρχικά την εμπειρία μου, αλλά το day one patch έχει διορθώσει τα πράγματα ως έναν μικρό βαθμό. Στις μάχες και σε κλειστά σημεία παρόλα αυτά όλα βαίνουν καλώς, χωρίς κάποιο πρόβλημα. Στον τομέα των γραφικών, το παιχνίδι ούτε εντυπωσιάζει, ούτε απογοητεύει. Έμεινα σίγουρα ικανοποιημένος από τα μοντέλα των χαρακτήρων και τα cutscenes, ενώ θα ήθελα παραπάνω λεπτομέρεια στον κόσμο του. Ικανοποιημένος έμεινα επίσης και από τα voice overs, που γενικά η ιαπωνική κουλτούρα έτσι κι αλλιώς τα πάει περίφημα. Ελπίζω πάντως σε κάποια μελλοντικά update, που θα γυαλίσουν το παιχνίδι ακόμα παραπάνω, ώστε να μη χάνει κανέναν πόντο από το κομμάτι της διασκέδασης.

Το Fairy Tail 2 είναι ένας αρκετά διασκεδαστικός τίτλος, αντάξιος του ονόματος που έχει δημιουργήσει το anime. Ο γρήγορος ρυθμός, η αδιάκοπη δράση και η ιδιαίτερη σχέση των χαρακτήρων του, σίγουρα θα ικανοποιήσει τους fans. Συνολικά, παρά τα μικρά προβλήματα που το συντροφεύουν, θεωρώ ότι μπορεί να σταθεί με επιτυχία σαν επιπλέον κομμάτι του anime. Παρόλα αυτά, θα πρότεινα σε κάποιον που ενδιαφέρεται να ασχοληθεί με το παιχνίδι και δεν είναι γνώριμος με τον κόσμο του, να ξεκινήσει τουλάχιστον από το πρώτο, ώστε να είναι πιο ομαλή η μετάβαση.