Το Ready, Steady, Ship! είναι η νεότερη προσθήκη σε ένα ιδιαίτερο είδος που εισήγαγε το Overcooked και μας έρχεται από τη Jollybits Games με publisher την Untold Tales. Πρόκειται για ένα νεοσύστατο indie studio, που έχει έδρα τη Λιθουανία, με ελάχιστο δυναμικό, με μπόλικο όμως μεράκι, κάτι που φαίνεται κι από τον τίτλο που μας παρέδωσε. Σαν εταιρία διαφημίζει πολύ το γεγονός ότι φτιάχνει couch co-op παιχνίδια, με το Ready, Steady, Ship! να είναι το πρώτο της βήμα στον χώρο. Ελπίζουμε σίγουρα σε ανάλογη συνέχεια, καθώς το είδος που διαλέγει να πιαστεί, δεν έχει τεράστια υποστήριξη και είναι σίγουρα άκρως διασκεδαστικό.
Τα couch co-op παιχνίδια είναι μία πολύ καλή σπίθα για να σπάσουν τον πάγο σε μια παρέα, καθώς δεν απαιτούν ιδιαίτερες ικανότητες, παρά μόνο λίγο οξυδέρκεια και πρακτικό μυαλό. Τα συγκεκριμένα παιχνίδια όμως σαν το Ready, Steady, Ship! και το Overcooked, θα δοκιμάσουν και τη προσωπική σχέση μεταξύ των παιχτών, καθώς γενικά θα επικρατεί πανικός και η συνεργασία θα είναι ο βασικός γνώμονας για να ξεπεραστούν όλα τα εμπόδια. Οπότε από μεριάς μου συνιστώ την προσοχή σας σχετικά με το ποιόν θα διαλέξετε να παίξετε το παιχνίδι κι αν νομίζετε ότι οι σχέσεις σας είναι ανθεκτικές, σκεφτείτε το διπλά. Πριν την ανάλυση του παιχνιδιού, θα πρέπει να αναφερθεί πως το review αφορά την έκδοση Nintendo Switch, όπου και δοκιμάστηκε. Ας ξεκινήσουμε τώρα λοιπόν, να αναλύουμε το παιχνίδι μας.
Το Ready Steady Ship! αρχικά, μας εισάγει σιγά σιγά στον χαοτικό κόσμο των logistics. Χωρίς μεγάλες εισαγωγές και πολυλογίες μας δείχνει τα πολύ βασικά της δουλειάς και με την ευχή του αφεντικού μας ριχνόμαστε στα βαθιά. Από μεριάς ιστορίας δηλαδή μην περιμένετε να βρείτε κάτι, είναι καθαρά υποτυπώδης και μας εγκλιματίζει λίγο, δίνοντας στο παιχνίδι μια μικρή ταυτότητα. Θα αναλάβουμε τον ρόλο ενός ενθουσιώδη νεαρού που μέσω της σκληρής δουλειάς του, αποσκοπεί στην αναγνώριση και να φτάσει όσο πιο ψηλά γίνεται. Βέβαια, είναι και λίγο παγκόσμιο φαινόμενο, το ότι όσο πιο σκληρά δουλεύεις και δείχνεις ότι τα καταφέρνεις, αντί για αναγνώριση, έρχεται ακόμα παραπάνω δουλειά. Δε θα αποτελέσει εξαίρεση ούτε ο χαρακτήρας μας λοιπόν, θέλοντας ίσως το παιχνίδι να διακωμωδήσει την εργασιακή κατάσταση που επικρατεί στις μέρες μας.
Το παιχνίδι το ξεκίνησα αρχικά σε solo mode. Προς έκπληξη μου, όταν αποφάσισα να το παίξω και σε co-op, διαπίστωσα πως οι πίστες ήταν τελείως διαφορετικές. Οπότε αρχικά, το παιχνίδι απαρτίζεται από 30 πίστες έκαστος, 60 δηλαδή στο σύνολο και στα δύο mode του. Αυτό λοιπόν ήταν μια πολύ ευχάριστη έκπληξη, καθώς περίμενα σε λειτουργία co-op να δυσκολεύει τον χρόνο ή το μέγεθος των κουτιών που πρέπει να αποσταλούν. Η Jollybits Games οπότε, έκανε διαφορετικό σχεδιασμό για το κάθε mode, κάτι που πρέπει να εκτιμηθεί. Το level design του είναι επίσης υπέροχο. Εισάγει τους παίκτες σταδιακά στους μηχανισμούς του, δε σε πνίγει με πληροφορίες και είναι πάντα ξεκάθαρο το τι πρέπει να γίνει σε κάθε level.
Βασικός σκοπός μας είναι να πακετάρουμε και να στείλουμε τα πακέτα με ασφάλεια στα φορτηγά που περιμένουν για να τα φορτώσουν. Τίποτα παραπάνω, τίποτα λιγότερο. Αυτό που το κάνει πικάντικο είναι η ίδια η διαδικασία. Το παιχνίδι δε μας το κάνει καθόλου εύκολο, καθώς όλο και κάποια πλατφόρμα θα είναι σπασμένη και θα χρειάζεται επισκευή, κάποιος εξωτερικός παράγοντας θα μας κάνει τη ζωή δύσκολη ή ακόμα θα πρέπει να φτιάξετε όλη την πορεία του πακέτου μόνοι σας, ακόμα και να αναχαιτίσετε τα πακέτα που θα βρίσκονται σκορπισμένα κάπου στη πίστα. Πολλά τα εμπόδια και λίγος ο χρόνος.
Ξεκινώντας με το solo mode του παιχνιδιού τώρα, νομίζω πως μπορούμε να καταλάβουμε πως ο τίτλος όχι απλά προβάλλεται, αλλά το φωνάζει μαζί με τους developers, ότι είναι party game. Δε θα το πρότεινα κι εγώ προσωπικά αν δεν έχετε σκοπό να το παίξετε μαζί με κάποιον φίλο ή μέλος της οικογένειας. Δεν κάνει κάτι απαραίτητα λάθος, απλά μοιάζει πιο πολύ με αγγαρεία και τα όποια προβληματάκια του παιχνιδιού υπάρχουν σε ενοχλούν, παρόλο που γνωρίζεις πως είναι η ταυτότητα του παιχνιδιού έτσι για να σε δυσκολέψει. Είναι με πιο λίγα λόγια, μια πιο αγχωτική εμπειρία που δε φτιάχτηκε να την περνάμε μόνοι μας. Υπάρχουν τεχνικά θέματα που αναλύονται στη συνέχεια του κειμένου, τα οποία σε κάνουν να αναρωτιέσαι αν αξίζει να περνάς τον χρόνο σου σε αυτό το παιχνίδι ενώ υπάρχουν αμέτρητα single player παιχνίδια που το αξίζουν παραπάνω. Σε αυτό θα είμαι μαζί σας, δεν αξίζει τον χρόνο σας αν έχετε σκοπό να το παίξετε αποκλειστικά ως single player.
Σαν co-op mode όμως το παιχνίδι τα πάει περίφημα. Ήρθε να στρογγυλοκαθίσει στο ίδιο τραπέζι με το Overcooked και το Moving Out και να τα κοιτάξει στα μάτια και να τους πει ότι “υπάρχω κι εγώ τώρα, αποδεχτείτε με”. Μπορεί να είναι σαφώς επηρεασμένο και από τα δύο αυτά παιχνίδια, πράγμα που λίγο με ενδιαφέρει προσωπικά, αφού δε μιλάμε σε καμία περίπτωση για έναν φθηνό κλώνο, αλλά εισάγει τη δική του ταυτότητα και φέρνει και φρέσκο αέρα στο είδος. Εκεί στοχεύει και εκεί ποντάρει ο τίτλος και ευτυχώς δουλεύει καλά. Απαιτεί συνεργασία και επικοινωνία, αλλιώς δεν υπάρχει καμία περίπτωση να ολοκληρώσετε την πίστα. Διαλέξτε σωστά τον συνεργάτη σας αλλιώς ετοιμαστείτε να σηκώσετε τα μανίκια σας ψηλά. Μπορεί το δικό σας κομμάτι των logistics να έχει βγει άψογα και οι ενέργειες που έχετε κάνει ώστε να φτάσουν τα πακέτα σας ακάθεκτα στο φορτηγό να είναι στην εντέλεια. Δεν έχει καμία σημασία γιατί ο συνεργάτης σας μπορεί να κάνει κύκλους στην πίστα ή να πιάνει τα πακέτα και να παίζει μπάσκετ και να σας χαλάει ότι έχετε χτίσει με υπομονή, τέτοια τάξη και τέτοια αλφαδιά. Εδώ θέλω να προσθέσω πως αυτό είναι που μου αρέσει πολύ σε αυτά τα παιχνίδια. Είναι γρήγορα και ατσούμπαλα, οπότε το λάθος είναι σχεδόν βέβαιο, ειδικά αν μαζεύεστε και δύο άτομα που θα μπαίνει ο ένας στον δρόμο του άλλου, οπότε πέρα από τις gaming ικανότητες σας, να είστε σίγουροι πως χρειάζεστε υπομονή και κυρίως χιούμορ.
Το παιχνίδι τα πάει πολύ καλά επίσης στο θέμα του συνόλου των μηχανισμών. Ο σκοπός πάντα μπορεί να παραμένει ένας, να φορτωθούν δηλαδή τα σωστά πακέτα στη σωστή έξοδο, όμως ο τρόπος τείνει να αλλάζει συνεχώς. Χειριζόμαστε αρκετά οχήματα, όπως κλαρκ και παλετοφόρα, ενώ θα χρειαστεί να τα μεταφέρουμε επίσης με κάθε πιθανό τρόπο, όπως για παράδειγμα στον αέρα με τη βοήθεια πλατφορμών ή ακόμα και στο νερό μέσω ειδικών μηχανημάτων. Όσο προχωράμε στις πίστες το παιχνίδι θα μας δοκιμάζει σαφώς περισσότερο και θα ζητάει έναν συνδυασμό από ότι μας έχει μάθει. Σαν να μη φτάνουν αυτά, πολλές φορές θα μας βάζει και από μόνο του εμπόδια. Γενικά αν θέλετε να βγάλετε τις πίστες στον χρόνο που σας ζητάει για να συλλέξετε όλα τα αστέρια, το παιχνίδι είναι εξωφρενικά δύσκολο, λόγω όλων των παραγόντων που έχουν αναφερθεί. Πρέπει να γίνουν όλα αψεγάδιαστα και αρμονικά. Δεν απαιτείται ευτυχώς όμως κάτι τέτοιο, αρκεί απλά να ολοκληρώσετε την πίστα για να προχωρήσετε παρακάτω.
Λέγοντας επίτηδες όμως με την έννοια ότι τα πάει καλά στο σύνολο των μηχανισμών. Εδώ πρέπει να συγκρίνουμε την ποσότητα με την ποιότητα. Το παιχνίδι προτιμάει ξεκάθαρα την ποσότητα. Αρκετοί μηχανισμοί του είναι κάπως προβληματικοί και ο χειρισμός ορισμένων μηχανημάτων είναι αχρείαστα δύσκολος λόγο κυρίως των physics του. Προσωπικά συνάντησα και ένα πρόβλημα στις ρυθμίσεις του παιχνιδιού, καθώς από μόνος του ο χειρισμός στις μηχανές είναι inverted κι ενώ σου δίνει την επιλογή να το αλλάξεις, δεν το αποδεχόταν και ουσιαστικά με ανάγκασε να παίξω καθόλη τη διάρκεια έτσι. Ένα ακόμα σοβαρό παράπονο που υπάρχει είναι και στο split screen. Στο παιχνίδι συνήθως μοιραζόμαστε την ίδια οθόνη στο co-op mode, αλλά υπάρχουν και μερικές πίστες που παίζονται σε split screen. Αυτό δε δουλεύει καθόλου καλά, καθώς η κάμερα δεν εστίαζε πάντα στον χαρακτήρα, οπότε υπήρχαν φορές που παίζαμε στα τυφλά επειδή η κάμερα ήθελε να παραμείνει στάσιμη. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ήταν πως όταν ξεκίναγε το level και πέρναγε σε split screen, ακουγόταν ένας ταυτόχρονος αναστεναγμός. Δε γνωρίζω όμως αν αυτά είναι προβλήματα μόνο του Switch. Ο ακουστικός τομέας του επίσης δεν είναι ιδιαίτερα άξιος αναφοράς. Το soundtrack του το ξεχνάς εύκολα, ενώ το γενικό sound design του είναι σχετικά απλοϊκό και κάπως παιχνιδιάρικο.
Θεωρώ επίσης κρίμα, ότι το παιχνίδι δε δίνει την επιλογή να παιχτεί με παραπάνω από δύο παίχτες. Ένα τέτοιο παιχνίδι, ειδικά αν διαφημίζει ότι είναι για παρέες θα μπορούσε να έχει και παραπάνω παίχτες στο co-op. Θα μιλάγαμε για έναν ξέφρενο ρυθμό με πολλές φωνές και ακόμα περισσότερο πανικό που θα το έκανε ακόμα πιο διασκεδαστικό. Είναι σίγουρα μια χαμένη ευκαιρία που δικαιολογείται ίσως από το μέγεθος του στούντιο.
Το Ready Steady Ship! μπορεί να μη ρίχνει σαγόνια όσο αφορά τον οπτικό του τομέα, είναι όμως αρκετά χαριτωμένο σε ένα ύφος που θυμίζει λίγο Fall Guys. Η παλέτα του είναι πολύχρωμη και οι χοντροκομμένοι χαρακτήρες του ευχάριστοι στο μάτι. Τρέχει γενικά ικανοποιητικά, αν και υπήρξαν κάποια λιγοστά bugs που δεν χάλασαν όμως την συνολική εμπειρία. Σε όλο αυτό τον πανικό που επικρατεί, συνήθως είτε δεν προλαβαίνεις να ασχοληθείς, είτε υποσυνείδητα νομίζεις ότι είναι κάποιο επιπλέον εμπόδιο που σου βάζει ο τίτλος. Το παιχνίδι παίχτηκε ως επί το πλείστον σε docked mode, αλλά για τις ανάγκες του review δοκιμάστηκε σε handheld, καθώς επίσης και σε table mode. Δε συνάντησα καμία διαφορά, όλα τα modes τρέχανε εξίσου καλά, αν και η προφανής επιλογή είναι η τηλεόραση. Split screen co-op σε ένα χαοτικό παιχνίδι που μετράει η κάθε λεπτομέρεια, να είστε σίγουροι ότι θα σας “βγουν” τα μάτια αν περάσετε λίγη παραπάνω ώρα μπροστά στη μικρή οθονούλα του Switch.
Το παιχνίδι είναι από τα ωραία παραδείγματα που μεταμορφώνει μια καθημερινή δουλειά ρουτίνας σε κάτι αφελές και διασκεδαστικό. Βασική προϋπόθεση βεβαία, είναι ότι θα παιχτεί σε co-op. Δε σημαίνει πως ως single player το παιχνίδι αποτυγχάνει, αλλά δε θα πρέπει να είναι ο λόγος που θα προτιμηθεί. Δείτε το σαν ένα καλοδεχούμενο έξτρα περιεχόμενο. Μην έχετε υψηλές προσδοκίες, απλά φωνάξτε έναν καλό σας φίλο, προμηθευτείτε τα αγαπημένα σας σνακ και αναψυκτικά και αφήστε το παιχνίδι να σας μεταφέρει στην τρέλα του.
Συνοψίζοντας λοιπόν, το παιχνίδι ξέρει καλά τι είναι και τι εμπειρία θέλει να περάσει. Καταφέρνει να παραδώσει ένα αξιοπρεπέστατο παιχνίδι, που είναι ικανό να σπάσει τον πάγο σε μια παρέα (ή ίσως και την ίδια την παρέα) για μερικές ικανοποιητικές ώρες παιχνιδιού. Δεν παίρνει καθόλου σοβαρά τον εαυτό του, κάτι που βοηθάει πολύ στο να είμαστε πιο χαλαροί και να μην έχουμε μεγάλες προσδοκίες. Γρήγορος ρυθμός, μικρές πίστες, στρατηγική πραγματικά πανέξυπνη. Σε κρατάει συνεχώς σε μια εγρήγορση και οι πίστες μοιάζουν σαν σφηνάκια, που δεν καταλαβαίνεις πότε έχεις καταναλώσει τόσο μεγάλη ποσότητα. Ο χρόνος μου μαζί του ήταν αρκετά ευχάριστος και σίγουρα στο εξής θα ρίχνω αρκετές κλεφτές ματιές στη Jollybit Games, περιμένοντας μελλοντικά project.
To Bossfight.gr ευχαριστεί θερμά την εκδότρια εταιρεία που μας παραχώρησε το παιχνίδι για τις ανάγκες του Review.
Περισσότερα σαν αυτό…
Overcooked
Moving Out
Unrailed!
Unravel 2
Πληροφορίες
- Είδος: Action-Adventure, Casual, Puzzle
- Developer: Jolly Bits Games
- Publisher: Untold Tales
- Πλατφόρμες: PlayStation 4, PlayStation 5, Xbox, Switch, PC
- Tested on: Nintendo Switch OLED
- Ημερομηνία κυκλοφορίας: 19 Απριλίου
- PEGI: 3
- Players: Single-Player, Multi-Player
- Προοπτική: Bird view / Isometric
- Τιμή Κυκλοφορίας: 14,99€
- Links: Website, Twitter, Nintendo eShop, PlayStation Store, Xbox Store, Steam Page, Epic Games
Ready, Steady, Ship!
ΘΕΤΙΚΑ
- Εξαιρετικό Level Design
- Διασκεδαστικός και γρήγορος ρυθμός
- Υπέροχο co-op...
ΑΡΝΗΤΙΚΑ
- Μερικά προβλήματα στο split-screen
- Προβλήματα στα physics
- ...που όμως περιορίζεται σε δύο παίκτες
