Το Endless Ocean: Luminous μας έρχεται 17 χρόνια μετά από την αρχική του κυκλοφορία από το ιαπωνικό στούντιο Arika, ως αποκλειστικό της Nintendo. Σαν franchise μας είχε συστηθεί στην κονσόλα του Wii και είχε γνωρίσει τη δική του επιτυχία τότε. Σήμερα επιστρέφει χωρίς πολλές προσθήκες και μεγάλες βλέψεις. Η μεγαλύτερη προσθήκη που γνωρίζει ο τίτλος είναι αυτή του online, η οποία θέλει απλά να προσθέσει μερικές ώρες στο παιχνίδι χωρίς να φέρνει κάτι επιπλέον στη συνταγή του παιχνιδιού.

Έρχεται σε μια πολύ καλή κι έξυπνη περίοδο, μιας και πλησιάζει καλοκαιράκι και το μυαλό όλων μας αρχίζει και ταξιδεύει σε παραλίες και διαφορετικά τοπία. Σίγουρα η Nintendo διάλεξε μια καλή ημερομηνία να μας δώσει το παιχνίδι, το οποίο ανοίγει τον χορό των αποκλειστικών για αυτόν τον μήνα, αφού λίγες μέρες αργότερα μας έρχεται και το Paper Mario: The Thousand Year Door. Πάμε να δούμε όμως αναλυτικά όλα τα στοιχεία του νέου αποκλειστικού της Nintendo και τι θα χρειαστεί να προσέξετε, προτού προβείτε στην αγορά του.

Σχετικά με το παιχνίδι μας λοιπόν, θα αναλάβετε τον ρόλο ενός δύτη με αποκλειστικό σκοπό την παρατήρηση και την καταγραφή της θαλάσσιας ζωής. Στα χαρτιά ακούγεται αρκετά ενδιαφέρον και χαλαρωτικό. Στην πραγματικότητα όμως, είναι και το μόνο που κάνετε στο παιχνίδι καθώς δεν το εμπλουτίζει ιδιαίτερα. Η όλη κατάσταση θυμίζει μια χαλαρή βόλτα σε ενυδρείο, με το ολοκληρωμένο πακέτο. Αυτό που έχετε πληρώσει την ακουστική περιγραφή με το κουμπάκι για ότι βλέπετε μπροστά σας. Το παιχνίδι δεν απαιτεί τίποτα απολύτως από τον παίχτη, είναι ένα τελείως ξέγνοιαστο ταξίδι στον βυθό, την ιστορία και τους μύθους του.

Μιλώντας λοιπόν για την ιστορία του βυθού και αφού προσωπικά είμαι μεγάλος λάτρης της ιστορίας γενικότερα αν και όχι τόσο της θαλάσσιας, καθώς έχει κάτι που με τρομάζει για να είμαι ειλικρινής, πάμε να πιάσουμε το κομμάτι που το παιχνίδι ξεχωρίζει. Το παιχνίδι διαθέτει μια τεράστια ποικιλία από θαλάσσια πλάσματα. Αυτά αποτελούνται από σύγχρονους οργανισμούς και ζώα, αλλά και από είδη που έχουν εξαφανιστεί ή ακόμα και από μύθους που ακούγονται ανά περιοχές και χώρες. Στα είδη που έχουν εξαφανιστεί, μπορείτε να συμπεριλάβετε τους θαλάσσιους δεινόσαυρους για παράδειγμα, που προσωπικά το θέμα με ενθουσιάζει και το γεγονός ότι μπορούσα να κολυμπήσω δίπλα σε τέτοια πλάσματα και να μάθω αρκετές πληροφορίες σχετικά με την ύπαρξη τους με κέρδισε. Εδώ πρέπει να προσθέσω ότι το κάθε πλάσμα έχει και τη δική του λεπτομερή περιγραφή, που συνήθως περιλαμβάνει το μέγεθος του, το βάθος το οποίο μπορεί να ζήσει, με το τι τρέφεται και αν έχει εξαφανισθεί, την περίοδο την οποία έζησε. Φυσικά, υπάρχουν και περιπτώσεις που σε μερικά αναφέρονται μερικά ακόμα στοιχεία όπως για παράδειγμα ο χαρακτήρας. Οφείλω να αναγνωρίσω πως πρόκειται για σοβαρή δουλειά και έρευνα από μεριάς κυρίως της Arika και έπειτα της Nintendo καθώς μαθαίνουμε για τη ζωή εκατοντάδων θαλάσσιων πλασμάτων.

Ο τρόπος ο οποίος μαθαίνουμε αυτές τις πληροφορίες, έρχεται μέσω ενός βασικού στοιχείου του gameplay του παιχνιδιού. Κολυμπώντας στον βυθό, μπορούμε να σκανάρουμε τα πλάσματα του και σε συνεργασία με τη Sera, την AI σύντροφό μας στο παιχνίδι, μαθαίνουμε στοιχεία σχετικά με αυτά. Εδώ συναντάμε τα πρώτα μας προβλήματα. Η όλη ιδέα μετά από μερικές ώρες καταντά αρκετά μονότονη, αφού το μόνο πρακτικά που μας βάζει να κάνουμε το παιχνίδι είναι να κολυμπάμε και να σπαμάρουμε το κουμπί της σάρωσης, ελπίζοντας μετά από αρκετή εξερεύνηση να βρούμε κάποιο είδος για το οποίο δεν έχουμε συλλέξει πληροφορίες. Σαφώς θα υπάρχουν τα πιο σύνηθες ψάρια που θα υπάρχουν σχετικά παντού, ενώ σε πιο περίεργα και δυσπρόσιτα μέρη θα συναντήσουμε και τα πιο σπάνια είδη. Το παιχνίδι μπορεί να μην σε αναγκάζει να σκανάρεις ότι βλέπεις, όμως σου δίνει ανταμοιβές στο τέλος κάθε κατάδυσης, που εξαργυρώνεται σε πόντους για αγορά cosmetics, όπως αυτοκόλλητα ή άλλα χρώματα στη στολή του δύτη και διάφορα achievements που θα ιντριγκάρουν σίγουρα τους completionists.

Σαν ιστορία τώρα το παιχνίδι διαλέγει έναν αρκετά περίεργο και περίπλοκο τρόπο να μας την παραδώσει. Αρχικά, η όποια ιστορία ας πούμε ότι διαθέτει δεν είναι άξια μεγάλης αναφοράς. Το παιχνίδι διαλέγει να πλέξει το εγκώμιο στο άτομο μας και το πόσο εκπληκτικοί δύτες είμαστε, ενώ πρακτικά μας πηγαίνει σε έναν αυτόματο πιλότο και δίνοντας μας ελάχιστο έλεγχο. Γενικός σκοπός μας είναι να σώσουμε τον ωκεανό και τη ζωή του από ένα πρόβλημα που θα ανακαλύψουμε παίζοντας. Δύο τα κρατούμενα εδώ. Πρώτο, είναι ότι την ιστορία του τη χωρίζει σε κεφάλαια τα οποία ξεκλειδώνουμε κάνοντας καταδύσεις και σαρώνοντας τα πλάσματα σε διαφορετικό mode του παιχνιδιού. Προσωπικά αυτό να πω την αλήθεια, το βρήκα ανούσιο και λίγο επιτηδευμένο για να παίξουμε παραπάνω το παιχνίδι και να μη βγει το story mode του μέσα σε ένα τέταρτο. Το δεύτερο κρατούμενο τώρα έχει να κάνει με κάτι ακόμα κάπως παράλογο. Για να παίξουμε το τελευταίο κεφάλαιο της ιστορίας, πρέπει να βρούμε και τα 99 συγκεκριμένα κρυμμένα αντικείμενα και αποστολές του παιχνιδιού, μέσω πολλών καταδύσεων. Να πω την αλήθεια δεν πίστευα ότι το παιχνίδι απαιτεί κάτι τέτοιο από τον παίχτη για μια ιστορία που δεν είναι και το δυνατό κομμάτι του τίτλου. Για εσάς που πιθανώς δεν καταλαβαίνετε την αντίδραση μου, αυτό σημαίνει πάρα πολλές ώρες καταδύσεων και ξεψαχνίσματος της πίστας κάνοντας λίγο πολύ τα ίδια πράγματα κάθε φορά. Δε βρίσκω το λόγο ύπαρξης αυτής της ενέργειας, απλά και μόνο για ένα ending μιας ιστορίας.

Το Endless Ocean: Luminous έχει λοιπόν 3 modes. Για την ιστορία μιλήσαμε ήδη. Μετά έχουμε τις ελεύθερες καταδύσεις. Εκεί βρίσκεται κατ’ εμέ όλη η διασκέδαση στο παιχνίδι. Κάθε κατάδυση, μας ρίχνει συνήθως σε διαφορετική τοποθεσία από την προηγούμενη, όλες όμως μοιράζονται μερικές ίδιες περιοχές. Το βασικό αξιοθέατο ας πούμε είναι αυτό που αλλάζει. Δεν είναι πολλά τα διαφορετικά τοπία που θα επισκεφτείτε, προσωπικά μετά από αρκετές καταδύσεις νομίζω συνάντησα τέσσερα με πέντε διαφορετικά “αξιοθέατα”. Επειδή αυτό που ξεχωρίζει στο παιχνίδι είναι το αίσθημα της εξερεύνησης και της ανακάλυψης, θα το αφήσω να το χαρείτε με τα δικά σας μάτια. Κάθε κατάδυση λοιπόν, έχει ως σκοπό την ανακάλυψη ενός νέου μυθικού είδους που μόλις το παρατηρήσετε και μάθετε πράγματα και για αυτό, δε θα έχει πια ιδιαίτερο νόημα η παραμονή σας σε αυτή την πίστα. Θα πρέπει να ξεκινήσετε νέα κατάδυση κάνοντας πάλι τα ίδια πράγματα κι έχοντας πάλι τον ίδιο σκοπό. Ακούγεται βαρετό και μονότονο στα χαρτιά. Εγώ θα σημειώσω μονότονο ναι, βαρετό όμως όχι.

Ο κάθε χάρτης στο παιχνίδι είναι αρκετά γεμάτος με πράγματα που αν θέλετε να βρείτε όλα τα μυστικά του, ειδικά στις πρώτες καταδύσεις που δεν είστε εξοικειωμένοι με τις τοποθεσίες, μπορεί να πάρει μερικές ώρες. Το αίσθημα εξερεύνησης μου το πέρασε στο έπακρο και πολλές φορές νομίζω χανόμουν μέσα του, καθώς η περιέργεια μου να δω τι βρίσκεται σε κάθε γωνιά του ωκεανού με έκανε να αφιερώσω αρκετές ώρες μαζί του. Είναι αρκετά μεγάλο σε κλίμακα, καθώς διαθέτει και μεγάλο βάθος. Υπήρξαν φορές που έλεγα πόσο κάτω ακόμα θα πάω, που ειδικά στο μαύρο σκοτάδι του απόλυτου βυθού σε πιάνει κι ένα άγχος του τι θα συναντήσεις. Με μόνη παρέα τον φακό και τη φίλη μου πια Sera, συνάντησα όντως όλα τα καλά παιδιά του βυθού. Ανέκαθεν είχα μια φοβία σε όλα αυτά τα πλάσματα που ζουν στο μαύρο σκοτάδι και στην τόση πίεση της θάλασσας, αλλά το να κολυμπάω δίπλα τους και να τα φωτογραφίζω από κοντά ήταν κάπως ανατριχιαστικό. Ειδικά σε κάτι πλάσματα που η φύση δεν τα προίκισε και με ιδιαίτερη ομορφιά για να το θέσω κομψά.

Παρόλο που αυτή η εμπειρία λοιπόν ήταν μοναδική, έχανε από την ομορφιά της λόγο της έλλειψης αλληλεπίδρασης με λίγο πολύ τα πάντα. Καταλαβαίνω ότι το παιχνίδι θέλει να περάσει μια πιο ξέγνοιαστη εμπειρία κι ένα χαλαρό ύφος, αλλά ίσως να παραέγινε άψυχο. Όλα τα πλάσματα απλά υπάρχουν και ακολουθούν ένα συγκεκριμένο ρομποτικό μοτίβο κολύμβησης. Σε αρκετές περιπτώσεις μάλιστα συναντάμε clipping σε κάποια μοντέλα, εκτός από μερικές ελάχιστες εξαιρέσεις στα τεράστια είδη. Είναι απολαυστικό που το παιχνίδι σου δίνει την ελευθερία να εξερευνήσεις με τον δικό σου ρυθμό, αλλά σε κάνει να αισθάνεσαι πιο πολύ ότι παρακολουθείς ολογράμματα, παρά το ότι είσαι μέρος του ωκεανού και συνυπάρχεις με τη θαλάσσια ζωή του. Είναι κάπως περίεργο να συναντάς τεράστιους καρχαρίες, φάλαινες ή και δεινόσαυρους με δόντια στο μέγεθος του δύτη μας και να αγνοούν όχι μόνο εμάς, αλλά και τα υπόλοιπα πλάσματα.

Σε μια πιο προηγουμένη φάση της ζωής του Switch, η Nintendo μαζί με την Pokemon Company μας είχαν δώσει το New Pokemon Snap. Ο σκοπός και η δομή είναι ακριβώς ή ίδια, μόνο στα σημεία διαφέρουν τα δύο παιχνίδια. Το New Pokemon Snap ήταν γραμμικό χωρίς ελευθερία κινήσεων, αλλά αυτό που το έκανε όντως διασκεδαστικό και η λούπα του να παρατηρούμε τα ίδια πλάσματα δεν έμοιαζε μονότονη, ήταν το γεγονός ότι αλληλεπιδρούσαμε με τα πλάσματα που βλέπαμε κι αυτά μεταξύ τους. Πετώντας ένα μήλο για παράδειγμα, κάπου στην πίστα ή και ακόμα πάνω στο Pokemon, θα άλλαζε τη ροή της παρακολούθησης και σου πέρναγε ότι οι πράξεις σου είχαν αντίκτυπο και ότι ήσουν μέρος ενός ζωντανού κόσμου. Θα βλέπαμε κάτι καινούριο τη δεύτερη και τη τρίτη φορά που θα καλούμασταν να περάσουμε την ίδια πίστα και δε θα φαινόταν μονότονο. Αυτό μου έλειψε λοιπόν από το Endless Ocean, η ζωντάνια του κόσμου. Μπορεί να επιτευχθεί δηλαδή και χωρίς το άγχος της επιβίωσης, το μόνο που αρκεί είναι απλά η εισαγωγή μερικών εργαλείων ή μηχανισμών.

Το 3ο mode λοιπόν που διαθέτει το παιχνίδι, είναι το online. Ασχολήθηκα αρκετά μπορώ να πω, γιατί βοηθάει πάρα πολύ αν θέλετε να μαζέψετε τα αντικείμενα που απαιτούνται για το κλείσιμο της ιστορίας. Μιας και η Nintendo ακόμα δεν είναι φτασμένη στο θέμα online, αν και δεν πρέπει να δίνουμε τα εύσημα για το αν έτρεχε σωστά ένα παιχνίδι στο online mode σε μία επί πληρωμή υπηρεσία, εδώ το παιχνίδι έτρεχε μια χαρά και χωρίς κολλήματα. Μπορείτε να φτιάξετε το δικό σας lobby ή πιο απλά να σας βάλει το παιχνίδι αυτόματα σε δικό του μαζί με άλλους παίχτες ανά τον κόσμο, που σηκώνει μέχρι και 30 ταυτόχρονους χρήστες και να ξεκινήσετε με παρέα την εξερεύνηση. Δεν αλλάζει τίποτα στο gameplay, ότι κάνατε μόνοι σας το κάνετε και στο online mode, μόνο που γίνεται με λίγο πιο γρήγορους ρυθμούς. Εδώ παρόλα αυτά υπάρχει αλληλεπίδραση με τους άλλους παίχτες καθώς μπορείτε να ποζάρετε και να φωτογραφηθείτε μαζί τους. Το πιο σημαντικό όμως είναι ότι ο κάθε παίχτης μπορεί να αφήσει ένα tag στο σημείο που βρήκε ένα σπάνιο είδος, έναν θησαυρό ή ένα σημαντικό αντικείμενο, ώστε να μπορούν να πάνε στο σημείο αυτό και οι υπόλοιποι παίχτες. Το παιχνίδι θα τρέχει και διάφορα online events, που ανά περιόδους και για συγκεκριμένες μέρες θα υπάρχουν αυξημένες πιθανότητες να συναντήσουμε πιο σπάνια είδη του ωκεανού.

Όσο αφορά τώρα τα τεχνικά του παιχνιδιού, δεν συνάντησα κάτι ενοχλητικό. Τα γραφικά του δε ρίχνουν σαγόνια σε καμία περίπτωση, κάτι που μας θυμίζει την ανάγκη πια της αναβάθμισης του hardware της κονσόλας, όμως ανά σημεία έχει πολύ ωραία σκηνικά για φωτογραφίες. Ο τίτλος έτρεχε ως όφειλε και δε συναντήθηκαν bugs που να ταλαιπώρησαν. Στα πιο σκοτεινά σημεία του στον βυθό, μερικές φορές συναντήθηκαν μικρά θεματάκια στους φωτισμούς και το focus, αλλά τίποτα το ανησυχητικό και το επιλήψιμο. Το παιχνίδι δοκιμάστηκε στην OLED έκδοση του Switch και έτρεχε και σε docked το ίδιο καλά. Προσωπικά μπορώ να πω, ότι το παιχνίδι το ευχαριστήθηκα παραπάνω στην τηλεόραση γιατί είναι ένα παιχνίδι με μεγάλη κλίμακα και όσο πιο μεγάλη νομίζω είναι η επιφάνεια της θάλασσας που αντικρίζεις τόσο πιο πολύ μέσα μπαίνεις κι εσύ στο παιχνίδι.

Το μεγαλύτερο μου πρόβλημα με τον τίτλο, είναι ο τρόπος που θα μπορούσα να το προτείνω. Όπως ανέφερα το παιχνίδι προσφέρει φοβερές γνώσεις και πληροφορίες σχετικά με τον βυθό, που προσωπικά τις βρίσκω ιδιαίτερα ενδιαφέρουσες, κάτι που πιο γενικά δεν έχουμε συχνά την ευκαιρία μέσω ενός παιχνιδιού να αποσπάσουμε τέτοιους είδους γνώσεις. Είναι όλες όμως στα αγγλικά, εφόσον δεν υπάρχει ελληνική γλώσσα στο παιχνίδι και με αρκετές δύσκολες ορολογίες μάλιστα για κάποιον με βασικές γνώσεις της γλώσσας. Οπότε οι μικρότερες ηλικίες εδώ εξαιρούνται από αυτό το σημαντικό κομμάτι και υπό προϋποθέσεις ένα σεβαστό κομμάτι του κοινού. Προσωπικά βλέποντας μερικά ιδιαίτερα είδη, η περιέργεια μου με οδήγησε στο να στραφώ στο διαδίκτυο για να δω πως είναι πραγματικά (σ.σ πόση ασχήμια επικρατεί στο βυθό ρε παιδιά) κι αν όντως μοιάζουν με αυτό που έβλεπα στο παιχνίδι. Αυτό σε πρώτη φάση είναι μια νίκη του παιχνιδιού, καθώς στρέφει τη προσοχή μας ακόμα παραπάνω στη γνώση. Έπειτα αν κάποιος δυσκολεύεται στη μετάφραση ίσως θα μπορούσε να στραφεί κι εκείνος στο διαδίκτυο για τα είδη που του κέντρισε το ενδιαφέρον και να μάθει έτσι πληροφορίες. Ο αντίλογος βέβαια λέει ότι αν είχαν έτσι τα πράγματα θα μπορούσε κάλλιστα να παρακολουθήσει ένα ντοκιμαντέρ. Σεβαστό, αλλά είναι αλλιώς να ανακαλύπτεις και να εξερευνάς μόνος σου τον βυθό, να νιώθεις τη μοναξιά και την περιπέτεια που σου περνάει το παιχνίδι.

Στο τέλος της μέρας, σε μια εποχή παιχνιδιών με ζωντανές υπηρεσίες και ανοιχτούς κόσμους γεμάτους με side quest και πληροφορίες, είναι ωραίο να υπάρχει και κάτι τόσο γαλήνιο και χαλαρό. Παρόλα αυτά, δεν πρέπει να αμελήσουμε τα προβλήματα που αναφέρθηκαν στον τίτλο και εφόσον προβούμε στην αγορά του, καλό θα ήταν να είμαστε συνειδητοποιημένοι. Η επιστροφή του franchise είναι εννοείται καλοδεχούμενη, αλλά αν αυτή συνδυαζόταν και με λίγη αγάπη, πιστεύω θα την έπαιρνε πίσω σε πιο μεγάλο βαθμό.